Nieuwe Antwerpse hoop voor CD&V
voorzitter John Crombez maakte gebruik van zijn expertise. Hij was ook een opgemerkte spreker op het congres waarop Rousseau de voorzittershamer overnam. Zijn tweede comeback (net voor de eeuwwisseling verdween hij ook even van de radar) bewijst zijn gretigheid. Het etaleert veerkracht en de wil om in buitengewone omstandigheden niet aan de kant te gaan staan.
Niet in de diepvriezer
Op oudere leeftijd veranderen mensen niet meer van karakter. Vandenbroucke kent als geen ander alle ins en outs van de politiek. Bovendien ligt het plaatje nu anders dan toen, gunstiger zelfs. Vandenbroucke kreeg wel eens het verwijt dat hij zijn carrière vereenzelvigde met zijn partij. De departementen die hij bestuurde moesten altijd – tot ontzetting van anderen – financieel in de watten gelegd worden. Maar als minister moet hij niet meer aan zijn politieke loopbaan te denken. En de budgetten voor de sociale zekerheid hebben anderen voor hem klaargezet. Hij bekleedt een luxepositie. Als het hem niet zint, kan hij probleemloos vertrekken.
Zijn komst mag dan een anachronistisch geurtje hebben, ongetwijfeld woog Rousseau – die via zijn ouders de reputatie van Vandenbroucke kende – de keuze goed af. Zowel de partij als de regering doet er haar voordeel mee. Vandenbroucke zorgt met zijn diepgang, sérieux en langetermijnvisie voor evenwicht, tegenover al die youngsters met minder ervaring. Dat charmeert zelfs rechtse stemmen. Hij incarneert houvast in onzekere tijden. En, zoals hij gisteren op VTM vertelde: hij heeft feeling met de noden van de tijd. ‘Ik heb geen tien jaar in de diepvriezer gelegen.’
Rousseau legde met Sociale Zaken en Volksgezondheid voor hem een superportefeuille klaar. Corona bewees het belang van de sociale zekerheid als buffer in crisistijd. Samen met premier Alexander De Croo (Open VLD) kan hij het coronabeleid een eenheid van commando, communicatie en uitvoering garanderen met aandacht voor de kwaliteit van de zorg.
Ongetwijfeld wil hij de sociale zekerheid hervormen, inclusief de pensioenen (een PS-bevoegdheid). Vandenbroucke is allesbehalve een beheerder.
Hij is wel een krak in de krochten van de staatshervorming. De N-VA’ers hebben aan hem op dat punt een kwade klant. Als geen ander begrijpt hij de valkuilen van de financieringswet. Dat maakt hem geschikt om mee het pad naar een zevende ronde voor te bereiden. Beter dan wie ook beseft hij als regionalist dat de sociale zekerheid de nucleus blijft van het federale België. Meer dan N-VA-voorzitter Bart De Wever profileert hij zich als architect.
‘Als de politiek er niet in slaagt om grote uitdagingen aan te pakken, dan vult ze zich met dagjespolitiek, schandaaltjes en beuzelarijen’, zei hij ooit in een interview. Een formatie van vijfhonderd dagen leek elk perspectief weg te slaan. Ook De Croo zoekt naar een andere manier van werken, met meer aandacht voor ploegenspel en respect. Ondertussen klinkt na al die jaren Vandenbrouckes boodschap nog steeds actueel. ‘Mensen voelen zich ellendig als ze in de regen staan. Dan moeten politici de paraplu’s eerlijk verdelen en uitzicht bieden op beter weer, zonder te garanderen dat morgen de zon schijnt.’
Bart Brinckman
Frank Vandenbroucke bekleedt een luxepositie. Als het hem niet zint, kan hij probleemloos vertrekken