Charleroi mist afspraak met geschiedenis

VOETBAL De Carolo’s verloren met 1-2 van Poznan en stoten niet door naar de poules van de Europa League. Toch een gemiste kans, want Rezaei miste een penalty en de Polen speelden het laatste kwartier met tien. Het overvalt ons elke keer weer. In de perszaal van het Stade de Pays hangt een getekend portret van Jean Derycke, een voetbaljournalist die in 2018 onverwacht overleed. Vader van vier dochters, maar ook een erg gewaardeerde collega. S Jean was vooral een Carolo. Als het clublied van Charleroi speelde, zong hij uit volle borst mee. En zijn borst was nogal breed.

Wat had hij graag de hoogdagen van zijn Charleroi meegemaakt. Leider in de Jupiler Pro League en strijdend om de poules van de Europa League. Voor het eerst in de clubgeschiedenis. Jean Der ycke zou tijdens zo’n wedstrijd als die tegen Lech Poznan een pak sigaretten gerookt hebben. Zeker gezien het matchverloop, want de Polen waren technisch sterker en vinniger dan Partizan vorige week. We hoorden trainer Karim Belhocine zelfs meermaals roepen om Mama. Al bedoelde de coach bij nader inzien Mamadou Fall, wiens roepnaam Mama is. De Senegalees had na één helft ongetwijfeld tinnitus, want het liep niet zoals verhoopt en hij miste een grote kans.

Bovendien kende de thuisploeg pech. Poznan duwde hen achteruit en bij een schot van Martinez week de bal af. Zo was Penneteau bij de eerste doelpoging geklopt, terwijl niet veel later al de 0-2 viel. Een zoekende Ilaimaharitra leed balverlies en niemand verhinderde Puchasz om te trappen.

Charleroi trof nog eens de paal, terwijl de Polen afwerkten met meer koelbloedigheid. Waren het zenuwen? De spelers waren zichzelf niet.

Feit is dat de Zebra’s al vaker niet thuis gaven op belangrijke dagen. Charleroi is een club die groeit, maar het mist een prijs/beloning. Op weg naar de Belgische bekerfinale draaide het altijd al in de soep en tegen Zorya Lugansk in de vorige Europese jaargang liep het ook faliekant af. Gelukkig herpakten de zwart-witten zich na de rust. Ze trokken ten aanval en Fall dwong een penalty af. Rezaei zette zich achter de bal, maar miste. Er was meer geloof in eigen kunnen nodig

Dat kwam er wel. Maxime Busi viel geblesseerd uit, maar terwijl Charleroi met tien man speelde, verscheen Fall alleen voor doel.

Dit keer mist hij niet: 1-2. Ondertussen leefden wij hard mee. We wilden graag enkele Europese verplaatsingen meemaken, want in deze barre coronatijden lijkt dat de enige manier om nog rond te reizen. Bij elke poging steeg de spanning en de situatie werd rooskleuriger toen de Pool Satka rood kreeg. De tijd tikte wel genadeloos weg ondanks die man meer.

De Carolo’s versierden nu kans na kans, maar Desolleil trof de lat en Henen werd gestuit door de keeper. Bij het eindsignaal klonk het Waalse gevloek keihard. Dit had niet moeten zijn. Toch was Jean Derycke ongetwijfeld fier geweest op de strijdlust. Mogelijk zit het straks meer mee in de Belgische competitie. Al die Europese trips waren met al die coronamaatregelen toch niet zo leuk geweest.

Carolo’s Europees uitgeschakeld na resem gemiste kansen en gestopte penalty