Een nieuw narratief voor de N-VA
Het plan van Bart De Wever heeft niet gewerkt. Met een herijkte boodschap kan zijn partij een nieuwe adem vinden, zegt Bart Sturtewagen.
antwoord zijn.
Meewerken aan de duurzame verankering van België is voor de N-VA geen natuurlijke positie, dat spreekt. Maar aangezien de verrottingsstrategie niet heeft gewerkt, moet de N-VA het alternatief onder ogen zien. Dat betekent een nieuw narratief dat niet langer focust op afscheiding en opsplitsing, maar op beter bestuur. Dat is een beter ijkpunt voor de kwaliteit van politieke vernieuwing. In talrijke landen bestaan structurele financiële transfers. Duitsland, dat dezer dagen de dertigste verjaardag van zijn hereniging viert, kampt nog steeds met grote verschillen tussen oost en west. Noordelijke Spaanse regio’s zoals Catalonië en Baskenland houden zuidelijke zoals Andalusië en Extremadura boven water. Ook in Italië gaapt een brede noord-zuidkloof.
Een nuchtere analyse leert dat de transfers vanuit Vlaanderen (en Brussel) naar Wallonië ook in een confederaler België hardnekkig zijn en zullen blijven. Veronderstel dat de Walen plots het licht zien, zich voluit spiegelen aan Vlaamse successen en alle lichten op groen zetten voor een krachtig en duurzaam groeibeleid. Veronderstel dat ze gaan voor een grondige vernieuwing van overheid, arbeidsmarkt en, de zwaarste dobber, onderwijs. Wel, zelfs in dat hypothetische scenario wordt de kloof niet noodzakelijk kleiner. Ook niet op langere termijn. Een autonomer Vlaanderen zou, met coherentere bevoegdheden en sterkere hefbomen, ook sneller groeien. Als buur van een oplevend Wallonië zou Vlaanderen meer handel kunnen drijven en profiteren van zijn investeringen in het zuiden.