En plots ging het om een ‘afrekening’

GROENE MINISTERS Dat Kristof Calvo niet vooraf was ingelicht over de benoemingen, noemt Hermes Sanctorum een kapitale fout. Maar een mes in de rug was het niet.

De groene regeringsdeelname werd in commentaren afgedaan als een afrekening in maffiastijl. Op internetfora doken zelfs theorieën op over (godbetert) een islamitisch complot. Dat anonieme bronnen woorden als ‘dolk in de rug’ niet schuwden, was de ideale voorzet (DS 2 oktober). Toch lijkt veeleer een kleine onhandigheid aan de basis te liggen, met pijnlijke gevolgen. Een staaltje chaostheorie in de politieke praktijk.

Groen die zijn intrede doet in een regering die de kernuitstap moet uitvoeren, twintig jaar na de genomen beslissing, mét de minister van Kernuitstap: dat is niet zonder risico. De afgelopen jaren werd die kernuitstap politiek eerder tegengewerkt dan voorbereid. Desondanks zou groen zeker enkele weken op een roze wolk mogen zitten. In de plaats daarvan werd het een nacht van de lange messen … Of dat was toch de teneur.

Ministersposten verdelen is niet eenvoudig voor een politieke partij die conflicten vermijdt en door jarenlange oppositie niet gewoon is om lastige beslissingen te nemen. Toch werd het een luxekeuze: een briljante oppositieleider of een briljante academica/ politica? Beide keuzes zijn legitiem en verdedigbaar, Kristof Calvo zou het vicepremierschap hebben ingevuld met veel bravoure. Maar nu viel de keuze op iemand die rust uitstraalt – wat overeenkomt met de toon van Vivaldi – in plaats van iemand die rechts injaagt.

Vlaanderen de gordijnen

Positieve discriminatie

Petra De Sutter is voor de buitenwereld minder bekend, maar binnen Groen geniet zij brede steun. Als Europees Parlementslid merkten waarnemers haar al na een jaar op door haar dossierkennis. Binnen linkse partijen is er een bias in het voordeel van mensen uit minderheden. Die durft geruisloos te leiden tot positieve discriminatie. Maar De Sutter is dan wel een transgender, haar kwaliteiten overstijgen die context ruimschoots. Ze kan uitgroeien tot een sterkhouder in de federale regering, samen met premier Alexander De Croo (Open VLD) en minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (SP.A).

Dat potentieel raakte bedolven onder een minder fraai beeld. Zoals de chaostheorie ons leert, kunnen details grote gevolgen hebben in complexe systemen. En een politieke partij is bij uitstek een complex systeem, zeker wanneer veel mensen een rol spelen via allerhande comités en raden.

Dat

Ministersposten verdelen is niet eenvoudig voor een partij die conflicten vermijdt en niet gewoon is om lastige beslissingen te nemen

voorzitster Meyrem Almaci