Om kokhalsreikend naar uit te zien
Op 20 september 1973 versloeg Billie Jean King Bobby Riggs in een partijtje tennis. Hij had haar daartoe uitgedaagd, omdat ze maar niet ophield te zeuren over gelijke rechten en gelijk loon voor vrouwen, vrouwelijke tennisspelers in het bijzonder. King was toen 30 en zowat de beste speelster ter wereld, Riggs was 55 en was in de jaren 40 zowat de beste speler ter wereld geweest. Desondanks: proficiat met je overwinning, Billie Jean.
We moeten altijd aan die wedstrijd terugdenken als Op de man af ter sprake komt. Dat gebeurt in onze kringen niet zo vaak, maar nu wel, want gisteren was op Eén de zesde aflevering van het tweede seizoen te zien, en dit stukje gaat daarover.
In Op de man af wordt Saartje Vandendriessche, sportieve vrouwelijke tv-figuur, telkens uitgedaagd door een sportieve mannelijke tv-figuur. De bedoeling is, daar gaan we voor het gemak van uit, te bewijzen dat vrouwen in de sport hun mannetje kunnen staan. Of het ook de bedoeling is dat vrouwelijke tv-figuren evenveel gaan verdienen als mannelijke tv-figuren zodra Saartje een uitdaging wint, blijft vooralsnog onduidelijk.
Als er al een feministische reflex aan dit programma ten grondslag lag, dan komt die er in ieder geval niet in tot uiting. Saartje (45) meet zich ook niet met mannen die 25 jaar ouder zijn dan zij, maar met generatiegenoten en jongere mannen. In dit seizoen won ze al van Otto-Jan Ham in het slacklinen (koorddansen boven een ravijn), en van Viktor Verhulst
in de biatlon (langlaufen en schieten). Ze verloor van Bill Barberis in de Titan Desert (een mountainbikerace van drie dagen door de woestijn), van Ruben Van Gucht en Wesley Sonck in de Swimrun (vijf uur lopen op de grond en zwemmen in zee), en van Sean Dhondt in reddertje spelen. Ze stond dus op achterstand toen ze het gisteren opnam tegen Nawfel Bardad-Daidj (Adil uit Thuis) in een wedstrijd snowkiten. Dat is honderd kilometer kitesurfen in de sneeuw. Saartje won, waardoor het nu 3-3 is in het voordeel van de mannen. En van Saartje.
Welke conclusies kunnen we daaruit trekken, behalve dat het dichten van de loonkloof in de wereld van de tv-figuren een dubbeltje op zijn kant is? Wel, dat er veel sporten zijn waarvan wij het bestaan niet vermoedden, en dat daar een goede reden voor is: ze zijn te gek om los te lopen. Wat moet je er immers van denken als je Saartje op het eind van bijna elke aflevering ter aarde ziet neerzijgen, luid kokhalzend van misselijkheid en totale uitputting? Misschien zit daar toch een feministische boodschap verborgen: de wereld is niet klaar voor kokhalzende vrouwen. Als we het Saartje zien doen, dan kijken we gegeneerd weg. Toen we het Ruben Van Gucht zagen doen, was dat kicken.
Er zijn sporten waarvan wij het bestaan niet vermoedden, en daar is een reden voor: ze zijn te gek om los te lopen