‘Geen enkele aanwijzing dat vibrerend instrument medisch nut heeft’

PROCESCOOLSAET Is uroloog Bo Coolsaet (81) een aanrander en verkrachter, of een verkeerd begrepen wonderdokter? Voor het Antwerpse hof van beroep is andermaal een bitse strijd gevoerd. De discussie draait rond Coolsaets jarenlange gebruik van een vibrerend instrument. De uroloog gebruikte het naar eigen zeggen om de spieren rond de urineleider van patiëntes te ontspannen. Zo behandelde hij onder meer blaasontstekingen en chronische bekkenbodempijn. Maar op het proces in eerste aanleg was gebleken dat het instrument op de markt was gebracht als seksspeeltje. De gerechtsexperts die de onderzoeksrechter aanstelde, besloten dat het geen medisch nut heeft.

Volgens de vrouw die tegen hem een klacht indiende, heeft Coolsaet haar ermee verkracht. Hij zou haar tijdens de behandeling ook aangeraakt hebben aan de billen en de borsten. Ze was toen 15, 16 jaar.‘We hebben de wetenschappelijke literatuur doorploegd en geen enkele aanwijzing gevonden dat dit apparaat medisch nut heeft’, zei Christine Mussche, de advocaat van het slachtoffer. ‘Er hebben zich nog 25 andere vrouwen bij ons gemeld die met hetzelfde instrument behandeld zijn. We hebben zeven diagnoses geteld. Maar dokter Coolsaet behandelde telkens met hetzelfde instrument.’ Een aantal vrouwen die er door Coolsaet mee behandeld werd, kreeg een orgasme en voelde zich achteraf verkracht. De rechter in eerste aanleg veroordeelde

Coolsaet tot vier jaar cel, waarvan de helft effectief, voor de verkrachting en aanranding van een minderjarige.

Zowel de openbaar aanklager als de verdediging van Coolsaet is het daar niet mee eens. ‘Wij pleiten voor iemand die de strijd al verloren heeft. De publieke opinie zal dokter Coolsaet voor eeuwig met de nek aankijken’, zei advocaat Kris Luyckx. Volgens hem is er geen sprake van seksueel misbruik, maar van een ‘prefect medisch te verantwoorden handeling.’ Volgens Luyckx en zijn confrater Joke Bleys was het nooit de bedoeling geweest van Coolsaet om ‘naar een orgasme toe te werken’, maar was dat een ongewenst bij-effect.

De aanklagers in beroep blijven – zoals het parket in eerste aanleg – in het kamp van de non-believers. Aanklager Marc Verhelst noemde de rechters in eerste aanleg ronduit ‘farizeeërs’. ‘Ze vegen een rapport van de Orde der Artsen van tafel dat helemaal geen fouten vaststelde.’