Als je niet meer beter wordt
FILM Rebecca wil het prentenboek Mama is heel ziek voorlezen in de klas van haar dochter. Thuis vraagt ze eerst wat er in het boek anders is vergeleken met hun eigen situatie, ‘zoals dat spelletje: zoek de verschillen’. ‘Die mevrouw is beter geworden’, antwoordt het meisje. Ze heeft gelijk: Rebecca zal niet beter worden.
Ook Fernand, de man die al 62 jaar van Emma houdt, en Delphine, de vrouw die op haar oude dag verzorgd wordt door haar dochter, zullen niet meer genezen. Met Touching infinity legde Griet Teck de laatste weken van hun leven vast. Woede heeft plaatsgemaakt voor aanvaarding, angst voor de durf om dingen uit te spreken. Als een vlieg op de muur brengt Teck hun dagelijkse rituelen in beeld: de koffie wordt gezet, de kerstboom getooid, het ziekenhuisbed rechtop gekanteld. Toch is het leven hier intenser, heviger: Rebecca, Fernand, Delphine en hun geliefden nemen elke situatie krampachtig in zich op, maken van elk moment een herinnering.
Sinds Feel my love, haar documentaire over mensen met dementie, voelt Teck naar eigen zeggen de noodzaak om een film te maken over de laatste levensfase. In Touching infinity doet ze dat zonder begeleidende tekst, zonder voice-over en zonder muziek. Net het gebrek aan die omkadering maakt de documentaire zo treffend: de gesprekken zijn puur, de gebaren teder, de beelden sereen. Sommige situaties zijn zelfs luchtig en grappig. Het is moeilijk je niet door Touching infinity
te laten raken.