De beste vriendin is beter
Hoe komt het toch dat in tv-series over seks en liefde de beste vriendin bijna altijd interessanter is dan het vrouwelijke hoofdpersonage? In Girls was Jessa zoveel opwindender dan Hannah Horvath zelf. In Sex and the city (SATC) was Carrie Bradshaw, vertolkt door Sarah Jessica Parker, slaapverwekkend saai en perfect vergeleken met haar vriendinnen. Ook in Love life is het weer van dat.
Die nieuwe serie is een zogenaamde anthologiereeks. Elk seizoen focust op het liefdesleven van een ander personage. In het eerste seizoen volgen we de dategeschiedenis van Darby Carter, een twintiger met bindingsangst, tot ze als dertiger met een aardig gevulde emotionele rugzak de ware ontmoet. De prettige stem van Lesley Manville als alwetende voice-over gidst ons door Darby’s mislukte dates, haar scheiding, haar verwachtingen over de liefde en haar carrière als curator. Elke aflevering focust op één relatie, of het nu gaat om Darby’s moeilijke band met haar neurotische moeder of haar allereerste liefje voor wie ze ooit verzon dat ze kanker had.
Het grootste pijnpunt van Love life is het grijze hoofdpersonage. Anna Kendrick speelt Darby te glad om echt mee te kunnen leven met haar liefdesleven, terwijl Zoë Chao in elke scène de show steelt als haar veel grappigere, beste vriendin Sara.
En nu we toch aan het vergelijken zijn: Love life is minder glamoureus maar ook minder geestig dan SATC en minder rauw en stout dan Girls of I may destroy you, de BBC/HBOreeks van Michaela Coel over de grenzen van grensoverschrijdend gedrag. Slaapkamerscènes waar de lakens altijd netjes boven de tepels komen: in Love life zijn ze de norm. Zoveel schroom over naaktheid in een serie die nota bene een realistisch beeld van relaties wil schetsen, voelt gedateerd aan.
Love life wil, net als Darby, te graag pleasen, zo lijkt het, door lui leentjebuur te spelen bij andere tv-reeksen en films over vrouwen die worstelen met de liefde. Een scène waar Darby aan de kolfmachine hangt, echoot een scène uit het laatste seizoen van Girls. Met de vele designeroutfits die Darby draagt naarmate ze meer geld verdient, lijkt Love life dan weer te hengelen naar fans van SATC of The devil wears Prada.
Wel verfrissend is de multiculturele cast en de vanzelfsprekendheid waarmee de serie omgaat met gender- en raciale diversiteit. Wanneer een lesbisch koppel trouwt, is hun geaardheid geen issue. Dat neemt niet weg dat het hoofdpersonage natuurlijk een jonge, witte, aantrekkelijke heteroseksuele vrouw is. De volgende seizoenen zullen de makers nog woker invullen, beloofden ze, met meer variatie in leeftijd, gender en etniciteit (we supporteren al voor Zoë Chao).
Love Life wordt gelukkig minder cliché en glad naarmate Darby ouder wordt en we dichter bij haar ultieme geliefde komen. Maar met een hoofdpersonage op wie je maar niet verliefd wordt, is bingen ook een beetje een werkwoord.
wil, net als het hoofdpersonage, te graag pleasen