Waarom mogen we wel vliegen?

Passagiers mogen op het vliegtuig urenlang naast elkaar zitten zónder vrije zitjes tussen hen in. De culturele sector en organisatoren van evenementen kunnen daar alleen maar van dromen.

Op een vol vliegtuig zitten is nochtans niet zonder gevaar. Er zijn al meerdere clusters beschreven van personen die op dezelfde vlucht zaten. Zo ontstond in maart een cluster op een vlucht tussen Londen en Hanoi (Vietnam): vijftien besmettingen waren terug te brengen tot de vlucht waarop één zieke passagier zat. Hoe dichter de passagier bij de ziekte persoon zat, des te groter was het risico op besmetting. Die cluster ontstond wel toen er nog geen mondmaskerplicht was op vliegtuigen.

Of de maskers nu honderd procent bescherming bieden, in combinatie met de continue luchtfiltering in het vliegtuig, is onduidelijk. De goede luchtverversing in de vliegtuigen zal een verschil maken, maar een waterdichte virologische uitleg is er niet voor het onderscheid tussen wat op het vliegtuig mag en wat in de theaterzaal. Dat er verschillende wetten gelden, mogen we ook vrij letterlijk nemen.

De regels voor de luchtvaart moeten bij uitstek internationaal bepaald worden. ‘Als mensen niet via Zaventem kunnen vliegen, dan doen ze het via Schiphol of Frankrijk. Dat hebben we ook gezien toen Marokko en Tunesië bij ons op de rode lijst stonden. Dan heb je ook helemaal geen controle meer’, zegt Steven Van Gucht. ‘In principe kun je passagiers goed controleren: je kunt een temperatuurcontrole doen, je zou ze kunnen testen, je kan een quarantaine verplichten of ze een formulier laten invullen voor de contactopsporing. Maar er zijn Europese regels nodig.’