Hannuit, 15.06 uur

‘Het is inderdaad een nieuwe matras. Maar ik heb er niets over te zeggen. Mijn liefdesleven gaat u al helemaal niets aan. Hebt u niets beters te doen dan een onzinnige foto te maken van een matras die niet door een deur kan? Wat een lol. Ze is inderdaad iets te groot, groter dan gedacht. Dat is altijd zo als je iets koopt in een enorme winkel, daar leek de matras veel kleiner. Een verkeerde inschatting. Maar het zal lukken. Ik ben er druk mee bezig, dat ziet u toch. Ja, ze moet inderdaad naar boven. Nee, ik heb geen interesse om erover te praten. Praat maar met iemand anders, misschien heeft die wel tijd. Ik heb een praktisch probleem, dat ziet u toch. U bent toch niet blind? Uw fantasieën over mijn oude en deze nieuwe matras interesseren mij helemaal niet.’

‘Ja, het is een dure matras, een kwaliteitsvolle matras. Hoeveel ik er voor betaald heb, gaat u helemaal niets aan. Het probleem is dat u mij stoort, terwijl ik druk bezig ben met deze moeilijke klus. Ik ben nu helemaal van mijn stuk. Ik heb nu al driemaal gezegd dat ik niet geïnteresseerd ben om mijn verhaal te vertellen. Er valt namelijk niets te vertellen. Ik heb een nieuwe matras, punt. Ze kan nauwelijks door de deur, dat is waar, ze kan de draai naar boven niet maken, daar had ik niet op gerekend. Het trapgat is te klein. Er zijn wel grotere problemen in de wereld, ga daar maar een stukje over schrijven.’

‘Straks moet ik binnen nog iets afzagen. Dat vindt u natuurlijk leuk. Maar die lol ga ik u niet gunnen. Ik verzoek u nu echt te vertrekken. Bovendien is het coronacrisis, u ziet toch dat ik een mondkapje draag. Praten kan tegenwoordig dodelijk zijn. U bent wel een volhouder, een echte journalist, dat pleit voor u, dat moet ik toegeven. U neemt uw werk in ieder geval serieus. Ik wil nu echt verder, deze klus moet voor het donker geklaard zijn, ik sliep al maanden slecht op mijn oude matras, kreeg last van mijn rug. Ik wil vanavond eindelijk weer eens normaal slapen. Goedemiddag.’