Ontwikkelingssamenwerking is geen gunst, maar een recht

Koen De Leus

De nieuwe golf van besmettingen verandert de vorm van het herstel van een V in een U: de economie herstelt langzamer. Dat herstel riskeert op termijn verder af te zwakken naar een stagnerend L-herstel als we het K-probleem niet aanpakken. Corona doet niet iedereen financieel evenveel pijn. 80 tot 90 procent voelt amper iets in de portefeuille: dat is het opwaartse been van het K-herstel. Het neerwaartse been, de resterende 10 tot 20 procent, heeft het hard te verduren. Het zijn werknemers in sectoren waar fysieke contacten belangrijk zijn, zoals horeca, de evenementen en de non-food retailsector. Het financiële verlies loopt op, ondanks compensaties.

Nog andere sectoren zijn blootgesteld aan een toegenomen automatisatiedruk. Hoe minder menselijk contact, hoe lager het infectierisico. Denk aan fitnessklassen via Zoom, die relatief goedkoop aangeboden kunnen worden aan een veel grotere groep mensen. Een geautomatiseerd productieproces verkleint ook de kans dat de productie moet stoppen bij een volgende pandemie. Robots vragen geen ziekteverlof of moeten niet in zelfisolatie.

In België zijn de sectoren non-food retail, horeca, luchtvaart en bepaalde productiebedrijven (meubelen, textiel, metaal) het zwaarst getroffen. Net in die sectoren verdienen mensen doorgaans een inkomen dat lager ligt dan het gemiddelde. De zwaksten, de meest kwetsbaren, worden het hardst geraakt. Een versneld automatiseringsrisico riskeert die trend in de toekomst te versterken.