Na het lerarentekort, het scholentekort?

In september wordt vaak aan de alarmbel van het lerarentekort getrokken. Nu dit vreemde schooljaar bijna twee maanden verder is, trekken wij aan een andere alarmbel: die van het scholentekort. Niet alle studenten vinden of hebben (nog) een stageplaats. Scholen weigeren of krabbelen terug. Studenten worden ‘op straat gezet’.

Uiteraard is ook hier corona de boosdoener. Lerarenteams willen niet onnodig extra mensen op school, ook al worden ze ‘essentiële derden’ genoemd. De prioriteiten zijn helder: gezond blijven, kinderen en jongeren maximale leerkansen geven en lockdownscenario’s koste wat het kost vermijden. Dat is te begrijpen. Op korte termijn. Een beetje.

Want het heeft iets paradoxaals. We willen allemaal de beste leraren en we willen dat al die leraren over alle competenties beschikken om alles aan te kunnen, zelfs in tijden van lockdowns, kleurcodewisselingen en quarantaines. Elke school hoopt de juiste leraar te vinden die het hiaat in het schoolteam perfect opvult: een leraar die van wanten weet, die sterk in de schoenen staat, die (wat) ervaring heeft, die geoefend is. Terecht. Maar ze moeten er wel zijn. En ze moeten kansen hebben gehad om te oefenen en die schoenen te passen.

Leraar worden, dat kun je niet alleen. Leraren opleiden ook niet. Het is een gedeeld project van studenten, lerarenopleiders én scholen. Het is een gedeelde verantwoordelijkheid voor een gezamenlijke toekomst. Een toekomstige leraar heeft steun en begeleiding nodig van zowel lerarenopleiders bij hogescholen en universiteiten als van mentoren in stagescholen. Als een van de drie partners afhaakt, lukt het gewoonweg niet.

Het is een model waarin iedereen even nodig is, zowel in aantal als in animo. Ook in moeilijke omstandigheden. Op dit moment lijkt het erop dat een aantal stagementors en stagescholen de rol lossen. Dat doet de constructie wankelen. Het zou wel eens kunnen dat de partner die nu afhaakt, daar later (mogelijk al in september) de eigenlijke dupe van is, wanneer weer nieuwe vacatures kwaliteitsvol moeten worden ingevuld.

Ons pleidooi is vurig. De vraag die voorligt is dan ook urgent, voor studenten, voor lerarenopleidingen en voor scholen. Hou de schoolpoorten open. Laat studenten binnen. Ondersteund door lerarenopleiders kunnen ze ook nu – en misschien wel meer dan ooit – van betekenis zijn voor mentoren en scholen.

Tijdens de eerste lockdown vorig schooljaar hebben veel studenten als toekomstige leraren en als echte teamspelers keihard gewerkt om mentoren bij te staan in het verzekeren van een online onderwijsaanbod. Ook zij maakten mee de school. Ook zij maakten het verschil. Geef hun de kans om dat – lerend en groeiend – ook nu weer te doen. We zijn ervan overtuigd dat de return groot zal zijn.