Chemie ‘bespaart drinkwater’ met eigen waterfabriek
waarde zeven niet-geïdentificeerde foto’s, waaronder een groepsportret. Diens buurman contacteerde Kazerne Dossin.
Vanden Daelen: ‘Inwonend personeel, ook al was het niet-Joods, werd mee geregistreerd op de ledenfiches van de Jodenvereniging van België. Zo kon ons team achterhalen dat Anna bij het gezin van Jacques Ehrenfeld in dienst was. Hij was een weduwnaar met twee jonge kinderen, Sylvain en Marcel, respectievelijk geboren in 1935 en 1937. De ouders van Jacques, Sigismund en Jenny Ehrenfeld-Hirsch, trokken tijdens de oorlog bij hem in. Dan was er nog de zus van Jacques, Gisela, met haar echtgenoot, Josef Friedmann. Hun vijf kinderen staan ook de foto. Geen van de twaalf mensen op dit groepsportret overleefde de oorlog. Grootvader Sigismund overleed in een Antwerps ziekenhuis, alle anderen werden vanuit de Dossinkazerne gedeporteerd en kwamen om het leven in Auschwitz.’
Het grootste verlies
Het loont vandaag nog altijd om te blijven zoeken, denkt Vanden Daelen. Het bewijs daarvan leverde Reinier Heinsman, een 24-jarige student uit Groningen die zo’n honderd portretten wist te identificeren. Hij publiceerde zopas zijn relaas in het boek Vergeten is het grootste verlies. Daarin vertelt hij over zijn zoektocht naar zijn familiegeschiedenis en vooral het verhaal van zijn oma, Lucienne Blumenthal, die in België ondergedoken was. Ze overleed in 2013.
Haar familie was vanuit Hongarije naar Antwerpen verhuisd, waar ze geboren werd en opgroeide in de Van Diepenbeeckstraat. Haar oom, tante, neef en nicht woonden
‘De jongeren van vandaag, die zo op Instagram gefocust zijn, moeten het zich maar eens proberen voor te stellen: dat er niet eens een foto van jezelf terug te vinden is’ Adjunctdirecteur Kazerne Dossin
Veerle Vanden Daelen aan de overkant van de straat. In september 1942, tijdens een razzia, was Blumenthal er van achter het raam getuige van hoe haar geliefde speelkameraadjes Alexander en Helena en hun ouders opgepakt werden en naar Mechelen gevoerd. Ze verbleven er elf dagen en werden op 10 oktober 1942 op de trein naar Auschwitz gezet. Niemand keerde terug. De kinderen waren respectievelijk acht en twaalf jaar oud.
Heinsman: ‘In België werden alleen immigratiedossiers opgemaakt voor wie
Reinier Heinsman
‘Hoe onrechtvaardig en ziek van de opdrachtgevers en de uitvoerders van de razzia’s om juist Joodse weeskinderen te willen treffen’ Onderzoeker