‘Studeren is meer dan papegaaienwerk’

‘Veel jongeren missen zelfbewustzijn’, zegt Gökhan Girginol, regisseur, theaterdocent en als acteur bekend uit de reeks Spitsbroers. ‘Cultuur en creativiteit spelen daarin een grote rol. Het draait allemaal om expressie. Daarop moeten we inzetten, en dat begint op school. Als je uren muzikale of plastische opvoeding afneemt, krijg je een minder creatieve en zelfbewuste jeugd. Het is toch niet de taak van de school om wezentjes te creëren die voorbeeldig reageren? Wat je investeert in creativiteit, krijg je als maatschappij altijd terug.’

‘Veel jongeren komen amper in contact met kunst en cultuur buiten de schoolmuren’, meent Girginol. ‘Ik ken iemand die altijd rappers tekende, tot hij op school over Vincent van Gogh leerde. Nu neemt hij dat mee in zijn

tekeningen. Of een jongen met andere roots die in de les muziek voor het eerst klassieke muziek hoorde en dacht: wauw, hoe mooi is dat, klassiek!’

Girginol zat zelf op een atheneum tot het derde middelbaar. ‘Daar leek het alsof studeren alleen maar papegaaienwerk was. Wie dat het beste kon, kreeg de beste punten. Op een dag zei een leerkracht me: “Gökhan, jij zit hier niet op je plek, jij bent een artiest.” Ik verhuisde naar de kunsthumaniora in Hasselt, waar ik helemaal openbloeide. Toneel, muziek, dans, video’s maken … al die creatieve vakken hebben me gemaakt tot wie ik ben.’ Iedereen moet de kans krijgen om van cultuur te proeven op school. Voor wie zich wil verdiepen, zoals Girginol, moeten er ook kunstopleidingen zijn waar creatieve talenten zich volop kunnen ontplooien. ‘In het zesde jaar op het kso zei iemand van het secretariaat me: “We hebben net jouw oude aso-school gehoord. Hoe zij over jou praten … Dat is een totaal andere leerling dan de Gökhan die wij kennen.” Terwijl ik misschien wel dezelfde Gökhan was, maar in het atheneum zat ik niet op mijn plek en op de kunsthumaniora wel.’

Momenteel volgt Girginol een educatieve master aan het Ritcs. Het vuur van de kunst doorgeven is zijn drijfveer, onder meer in zijn eigen atelier in Genk. ‘Ik heb al zeker een vijftal jongeren naar het kunstonderwijs kunnen loodsen. Onder hen iemand van 35, die eerst negen jaar buschauffeur was. Hij heeft alsnog besloten zijn passie voor theater na te jagen. En kijk, nu zit hij in zijn derde jaar op het Ritcs.’