Twitter na Trump
Vier jaar lang is Twitter het officiële communicatiekanaal geweest van de machtigste mens ter wereld, en de uitlaatklep voor alles wat zijn hoofd te binnen schoot. Die periode loopt over minder dan twee maanden af. De tweets van Joe Biden worden geschreven door een pr-medewerker en nagelezen door een comité, of zo klinken ze toch. Dat is een hele opluchting voor journalisten en politici. Maar wat betekent het voor Twitter? Wel, het betekent dat Twitter zichzelf moet heruitvinden als iets anders. Hopelijk als een leukere plek.
De klandizie van Trump garandeerde dat Twitter relevant bleef – de journalisten en politici waren verplicht het voortdurend in de gaten te houden. Die garantie valt nu weg. Maar Trump zette ook de toon op Twitter. En die toon hield veel mensen weg.
Twitter was ook vóór Trump vaak een nare plek vol polarisering en gescheld. In 2015 keerde oprichter Jack Dorsey juist terug aan het hoofd van Twitter met het vaste voornemen om Twitter aangenamer en toegankelijker te maken (en zo het aantal gebruikers op te krikken). Ironisch genoeg was een van zijn eerste maatregelen in 2016 om Twitter te voorzien van een algoritme: gebruikers kregen meteen de interessantste of belangrijkste tweets te zien, die zaten niet meer verborgen in de eindeloze chronologische rij berichten. Dat maakte het voor occasionele gebruikers gemakkelijker om aan te haken bij de conversatie. Maar het betekent ook dat je haast alleen nog tweets te zien krijgt die veel reacties losmaken. De luidste schreeuwers gingen de conversatie nog wat meer overheersen. En helemaal bovenaan stond altijd wel iets van, of over, Donald Trump.
Andere ingrepen van Dorsey hebben wél wat bijgedragen tot een meer gezonde conversatie. Er wordt eindelijk kordater opgetreden tegen wangedrag. Behalve als dat wangedrag afkomstig is van een wereldleider – die perverse en eigenlijk onverdedigbare uitzondering moest er komen om Trump aan boord te kunnen houden. De jongste weken vond Dorsey toch een manier om de gebruikers van Twitter eraan te herinneren dat wat Trump doet – de uitslag van de verkiezingen verdraaien, bijvoorbeeld – eigenlijk niet mag. Haast elke tweet van Trump wordt nu voorzien van een waarschuwing. Helaas is die melding even hypocriet en even nutteloos als de gezondheidswaarschuwing op een pakje sigaretten.
Intussen werkt Dorsey wel hard aan een post-Trump Twitter. De ‘fleets’, tweets die na 24 uur verdwijnen, zijn zeker geen origineel idee – gewoon gepikt van Snapchat en Instagram – maar ze zullen wel de drempel verlagen om zelf aan de conversatie op Twitter deel te nemen. Al verplaatsen ze die conversatie wel voor een flink stuk van de publieke tweets naar privéberichten. Daarnaast experimenteert Twitter ook met audio-chatrooms. Het is te vroeg om te zeggen waar dat naartoe gaat, maar ook daar lijkt de bedoeling toch te zijn om het gesprek te beperken tot een kleinere groep, waar het – hopelijk – keuriger blijft. Dat soort toevoegingen kunnen Twitter een nieuw, ruimer publiek bezorgen. Critici zullen mopperen dat Twitter dan niet echt meer Twitter is. En dat klopt. Maar hetzelfde blijven, is geen optie.
Twitter moet zichzelf heruitvinden. Hopelijk als een leukere plek