Au naturel, Marian Van de Weerd (Marie-Jan), 2016

Elke zaterdag toont iemand ons zijn favoriete beeld: het werk dat altijd opnieuw beroert, troost of inspireert. Vandaag: Warre Borgmans

reeks Het beeld ‘Twintig jaar geleden gingen we met de kinderen nog kamperen in Frankrijk. Het was de tijd van de naturistencampings. Niet dat ik een fanatieke naaktloper ben, maar in een context die daarvoor dient, kan het erg bevrijdend zijn. Rustgevend ook, je gooit bijna letterlijk alle ballast overboord.’

‘De uitgeklede mens, ontdaan van zijn vermomming, ik kan erdoor ontroerd worden. Op zo’n camping is iedereen op een bepaalde manier gelijk. Wanneer niets je nog verhult, merk je bij iedereen onvolkomenheden. Kleine defaults. Dat is troostend.’

‘Ik ken Marian Van de Weerd, die onder het pseudoniem Marie-Jan tekent, niet, maar haar werk doet me glimlachen. Ook zij toont die mens in al zijn kwetsbaarheid, bloot en imperfect. Dit werk zag ik hangen in een koffiebar, de Mokkakapot, in Borgerhout. Eigenares Femke geeft er kleinere kunstenaars een podium. De tekening raakte me omdat ze zo ontwapenend is, zo niet-kunstig. Die ietwat gezette vrouwen die sporten in een park, het is humoristisch maar ook herkenbaar. Ze toont de mens die er ondanks alles toch nog iets van wil maken – niet op zijn fraaist en toch zonder te ridiculiseren. De mens in al zijn onbeholpenheid én in al zijn optimisme tegelijkertijd. Soms zit de hoop in turnoefeningen.’

‘Haar werk doet me denken aan dat van wijlen Jaap Vegter. Ook hij tekende de kwetsbaarheid van de mens, op de rand van het zielige, maar met altijd dat hoopvolle element. Die combinatie maakt ook deze tekening humoristisch.’

‘Het is eenvoudige kunst, niet te gesofisticeerd, en zonder pretentie. Daar houd ik van. Het triggert een heel directe reactie, een onmiddellijke impact. Ik heb het niet voor te moeilijke kunst, ik probeerde bijvoorbeeld al meerdere keren complexere muziekgenres te begrijpen, maar het lukt me slecht. Doe mij maar James Taylor en Carole King.’

‘Ook in het theater vind ik een directe ervaring een voorwaarde. Zonder dat het banaal wordt, en zonder dat gelaagdheid per se vermeden moet worden – achteraf reflecteren, nadenken en discussiëren is net heel mooi. Maar ook tijdens het bekijken moet je adem even stokken, of moet je kippenvel krijgen, of de hartenklop.’

‘En dat is ook wat gebeurde toen ik in die koffiebar naar dit werkje stond te kijken. Ik moest lachen, en voelde herkenbaarheid, in één oogopslag. Au naturel, in feite. Ook in dat opzicht is die titel goed gekozen: als je in de natuur vertoeft, kan iets je ineens overvallen, een gevoel van vrijheid, net omdat de dingen daar gebeuren zoals ze gebeuren, en mooi kunnen zijn in al hun simpelheid: het is wat het is, en soms is het mooi.’ Warre Borgmans is acteur. Vanaf eind februari volgend jaar is hij te zien in In topform! (De Kolonie, samen met Gwen Cresens en Bo Spaenc) en vanaf mei in Kalm, samen met Katelijne Verbeke. (Meer werk van Marian Van de Weerd: www.mariejan.be)