‘Nog niet gedroomd over WK 2021, wel al het parcours verkend’
Gisteren won Wout Van Aert voor het tweede jaar op rij de Flandrien-prijs van Het Nieuwsblad en dit weekend rijdt hij zijn eerste crossen van het seizoen. Geen beter moment om even terug én vooruit te blikken.
Dat Wout Van Aert de laureaat van de Nieuwsblad Flandrien 2020 zou worden, stond in de sterren geschreven. Geen enkele andere landgenoot kwam ook maar in de buurt van zijn resultaten. Maar behalve voor zijn waslijst knappe ereplaatsen, stemden zijn collega-renners ook op Van Aert omwille van zijn constante niveau en zijn knechtenwerk in de Tour. En daar is een geboren winnaar als Van Aert fier op. ‘Zeker. Ik heb dit jaar mijn lichaam herontdekt. Toen ik de Strade Bianche won, was ik superblij met mijn vorm en had ik nooit durven te denken dat het zo zou blijven doorgaan tot en met de Ronde van Vlaanderen drie maanden later. Ik ben trots dat ik dat niveau mentaal en fysiek heb kunnen volhouden.’
Wat mensen al snel vergeten van je seizoen: de zege in de cross van Lille. Hoe belangrijk was die overwinning in februari voor het vervolg van het seizoen?
‘Dat was zeker een van de belangrijke zeges. Ik had superveel energie in de revalidatie gestoken en had een doel van het WK gemaakt. Door ziekte en een platte band mislukte dat. In Lille heb ik dan mijn hart kunnen ophalen. Toen had ik een eerste keer de benen die ik wilde hebben en wist ik: het marcheert weer. Dat heeft me een enorme vertrouwensboost gegeven. Op dat moment heb ik geen seconde gedacht dat Mathieu van der Poel er niet was of dat iemand platte band had gehad: weer dat winnende gevoel hebben, voelde zalig aan. Dat had ik echt nodig. Het was ook de eerste keer dat ik in mijn Lille kon winnen bij de profs.’
Als het gaat over je mooiste zege van het jaar, kan je zelf moeilijk kiezen tussen Milaan-Sanremo en Strade Bianche. Maar waar heb je jezelf echt verbaasd?
‘Toen ik derde werd in de laatste bergrit van de Tour. Had je mij voor dit seizoen gezegd dat ik ooit Milaan-Sanremo zou winnen, had ik dat nog wel geloofd. Maar derde in een bergrit in de derde week van de Tour, tussen alle toppers van het klassement? Dat had ik weggelachen. Ik ben daar dus ook enorm trots op.’
En als je één uitslag van het afgelopen seizoen kon wijzigen?
‘Het WK. Of neen, toch maar de Ronde van Vlaanderen. Mag ik er geen twee kiezen?’
Heb je al gedroomd over zondag 26 september 2021?
‘De wegrit op het WK in Leuven? Dat ik die datum nu al ken, lijkt mij een goed teken. Ik heb er nog niet over gedroomd, wel al eens het parcours verkend. Ik merk nu al dat ik er veel meer mee bezig ben dan met andere kampioenschappen.’
Maar de belangrijkste datum zal in januari zijn, de geboorte van je zoon.
‘Zeker. Na de Ronde kwam dat nog veel meer op de eerste plaats dan anders. Ik probeer er nu van te genieten.’
Maar eerst crossen. Gianni Meersman, ploegleider van Pauwels Sauzen-Bingoal, zegt dat je enkele crossen zal nodig hebben om top te zijn. Akkoord?
‘Gianni heeft dan wel nooit een cross gereden, hij heeft gelijk. Ik ben zeker nog niet in topvorm. De voorbije weken heb ik in Spanje aan de basis gewerkt. Het eerste blok met de crossen in Kortrijk, Tabor en Boom (respectievelijk zaterdag, zondag en volgende zondag, red.) wil ik vooral beter worden. Vergeet ook niet dat ik zaterdag tegen de wereldtop rijd. Zij hebben hier een hele zomer naartoe gewerkt. Ik hoop dat ik op karakter en conditie mijn wagonnetje kan aanhaken, maar verwacht niet dat ik de koers zal maken.’
Bestaat de kans dat je na drie jaar de crosskroon kan heroveren?
‘Omdat het nu zo goed draait op de weg, is mijn kijk op het veldrijden wel een beetje veranderd, maar ik blijf niet in het veld om gewoon mee te rijden. Ik wil meedoen voor de prijzen, en wedstrijden winnen hoort daar uiteraard bij.’
Als je vijf mensen moet bedanken voor afgelopen jaar, wie zouden dat zijn?
‘In de eerste plaats mijn vrouw Sarah, uiteraard. Verder ook mijn trainer Marc Lamberts, Thijs Hertsens en Frederic Rogiers – de kinesist en de chiropractor die mij heel hard hebben geholpen om weer op niveau te komen na mijn blessure van vorig jaar. Ook Wesley Theunis mag ik niet vergeten, mijn vaste verzorger die altijd voor mij klaarstaat. En Fons natuurlijk, onze toekomstige zoon. Hij is er nog niet, maar hij heeft mentaal geholpen om de doordeweekse zorgen te vergeten.’
Ben je blij dat het niet meer constant over je val en blessure hoeft te gaan?
‘Op een gegeven moment was ik dat echt beu. Sinds maart was dat voor mij voorbij, maar de vragen bleven komen, zelfs toen het koersen in augustus herbegon. Natuurlijk heb ik ook getwijfeld. Toen ik vorig jaar de Flandrien een eerste keer won, weet ik nog dat ik tegen mezelf zei: geniet er maar van, dit kan de eerste en de laatste keer zijn. Maar na de crosswinter en de eerste hoogtestage wist ik dat die twijfels niet nodig waren.’
‘Ik kan er nu eigenlijk beter over praten dan net na de val. Pas op, ik ben geen vragende partij, maar ik besef goed genoeg dat die crash een onderdeel van het verhaal zal zijn wanneer mijn carrière binnen enkele jaren afgelopen is.’
‘Ik hoop dat ik dit weekend op karakter en conditie mijn wagonnetje kan aanhaken, maar verwacht niet dat ik de cross al maak’
‘Omdat het nu zo goed draait op de weg, is mijn kijk op het veldrijden wel een beetje veranderd’