Klaar om potten te breaken
Als eerste Belgische neemt Maxime ‘Madmax’ Blieck (22) dit weekend deel aan het WK breakdansen. Ze schitterde ook al in videoclips in Hollywood of Los Angeles, maar mikt vooral op de Olympische Spelen van Parijs 2024.
In Salzburg vindt vandaag, zaterdag, de finale plaats van de Red Bul BC One, het officieuze WK breakdansen. De trailer voor het event doet denken aan een fragment uit een James Bond-film, met een helikopter in een berglandschap, een vliegtuig dat loopings uitvoert, een man die in een wingsuit langs de rotsen zweeft en een handvol mannen en vrouwen die hun atletische danskunsten tonen. ‘En ik ben een van hen’, zegt Maxime Blieck vanuit Oostenrijk.
De Belgische, die in breakdancemiddens bekendstaat als Madmax, zit al drie weken in haar hotel, in een bubbel. ‘Ik mag niet buiten, maar er is wel een tuin. Langer dan tien minuten praten met iemand mag ook niet, mondmaskers zijn altijd verplicht. Elke vrijdag word ik getest. En vanzelfsprekend is er geen publiek tijdens de wereldfinale.’
Het event in Salzburg is de grootste, meest gerenommeerde breakdancecompetitie ter wereld. Wie wint, mag zich dan ook wereldkampioen noemen. Duizenden dansers van over de hele wereld dongen mee voor een plaatsje, maar slechts zestien van hen zijn uitverkoren. Daarbij dus ook Blieck, de eerste Belgische ooit die zich kon plaatsen voor de finale. Eerder dit jaar won ze de Red Bull BC One e-battle, een onlinewedstrijd tussen meer dan 800 concurrenten uit honderd landen. ‘Daardoor ben ik ook al geplaatst voor de wereldfinale van volgend jaar.’
In metropolen zoals New York bots je al snel op een stel breakdancers, maar hoe kreeg breakdansen Blieck in zijn greep? ‘Aan het station van Brugge zag ik geregeld jongens breaken. Cool, vond ik dat.’
Ze was toen veertien, breakdance liet haar nooit meer los. ‘Ik wilde altijd dansen, maar een dansschool was mijn ding niet. Met breaken voelde ik snel: ik ga echt vooruit, ik wil de beste van de wereld worden. Ik ben nu acht jaar bezig. Meestal duurt het tien jaar om jezelf te masteren, en dan nog eens tien jaar om je nog meer te masteren. Dan is het toch geweldig dat ik nu of een van de komende jaren al een goede kans heb om wereldkampioene te worden?’
Primeur op Spelen
Op de Olympische Spelen van Parijs in 2024 staat breakdance voor het eerst op het olympische programma. Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) wil de Spelen in een moderner jasje steken met urban sports of extreme sports. Dat wordt graag verkocht als een zoektocht naar een jonger publiek en daarvoor worden nieuwe markten en bijbehorende sponsors aangeboord.
Zo maken muurklimmen, skateboarden, karate en golfsurfen volgend jaar hun opwachting op de Spelen in Tokio, die normaal dit jaar hadden moeten doorgaan. Het gastland heeft een aandeel in de keuze: zo keert ook baseball – enorm populair in Japan – volgend jaar terug op het olympische programma. Breakdance is dan weer hyperpopulair in Frankrijk, dus tijdens Parijs 2024 zal er gebreakt worden.
Topsport Vlaanderen speelt daarop in. Sinds dit jaar hebben we een olympische breakdanceploeg, met als missie Parijs 2024. Maxime Blieck is de leading lady. ‘Dit is geen bijverdienste. Als je in een olympische ploeg wil zitten en naar de Spelen wil, dan moet dat je leven worden. Parijs is mijn voornaamste focus.’
Afgestudeerd
Breakdance als olympische discipline, dat leidt in de sportwereld tot discussies tussen zij die vinden dat breakdance terecht thuishoort op de Spelen en diegenen die oordelen dat het kunst en geen sport is. ‘Er bestaan veel meningen over breakdansen omdat het nieuw is. Velen zullen tegen zijn, net zoals velen voor zijn. Niemand houdt de tegenstanders tegen om iets anders te doen dat zij leuk vinden.’
Met één cliché zullen de dansers alvast afrekenen op de Spelen. ‘Breakdance is meer dan alleen op je hoofd draaien. Ik ben blij dat we dat beeld zullen kunnen bijstellen. De Spelen zijn een mooie kans voor de toekomst van de breakdance, voor zij die ervan willen leven en trainen als een atleet. Ik train vijf, zes uur per dag en bereid me fysiek en mentaal voor: dat verschilt niet van een profsporter. Ja, wij zijn ook artiesten, maar we trainen keihard. Ik ben bijvoorbeeld afgestudeerd – ik heb een diploma communicatiemanagement – maar ik wilde bewust niet meteen aan de slag. Omdat ik voor dat olympische plan wil gaan, omdat er van onze ploeg wordt verwacht dat we ons leven in het teken van de Spelen stellen.’
Videoclips in Hollywood
Wil ze dus gewoon proberen om zo ver mogelijk te geraken in breakdancen? Verkeerde vraag. ‘Ik ben niet aan het proberen, ik ben het aan het doen. (lacht) Dit ís momenteel mijn job, zeker de komende vier jaar. Let’s go for it. En stel dat het toch niet lukt om als atlete of danseres voort te gaan, dan kan ik alsnog terugvallen op mijn diploma.’
Of op de niet onaardige randactiviteiten van haar hoofdbezigheid. Blieck nam bijvoorbeeld al videoclips op op Venice Beach – het legendarische strand in Los Angeles – of in Hollywood. En ze figureerde in modeshoots als gezicht van een internationale kledinglijn van Red Bull. ‘Ik hou van shoots of video-opnames. Ik wilde ook altijd model zijn, maar ik kwam nooit bij een modellenbureau terecht. Misschien deed ik niet genoeg moeite, maar ik ben ook niet groot genoeg. Toch heb ik doorgezet. Toen ik naar Los Angeles trok, kwam niemand naar mij toe om te vragen of ik een video wilde opnemen. Ik zette mezelf in the picture, legde contacten ... Het is wel iets anders om op Venice Beach je ding te doen dan om een dansje te placeren in Brugge of zo. (lacht) Het breakdansen combineren met modellenwerk, dat is een droom die uitkomt.’
Momenteel kan Blieck nog niet van haar sport leven, maar ze hoopt dat dat verandert, als er meer sponsors volgen. ‘Ik wéét gewoon dat ik op een dag word beloond. Veel breakdancers zitten in die situatie, dat ze het moeilijk hebben om ervoor te gaan zonder zich te moeten afvragen of ze de huur zullen kunnen betalen. Er waren momenten dat mijn crew en ik naar een wedstrijd in Zwitserland trokken en we op het gras sliepen omdat we geen geld voor een hotel hadden en nog geen contacten hadden voor een slaapplaats. It’s part of the game.’
Slaapplaats in Mexico
Wat helpt: breakdancing is een wereldwijde scene. ‘In Rusland, in Amerika, in Mexico, waar dan ook, tussen ons leeft een enorm communitygevoel. Ik weet intussen dat ik kan rekenen op de lokale breakers als ik bijvoorbeeld een slaapplaats of een trainingslocatie in het buitenland moet zoeken. Zelfs al ken ik die mensen niet. Ik trok ooit met een schoolvriendin naar Mexico en zei dat ik waarschijnlijk daar zou trainen. “Maxime, ken je die mensen dan?”, vroeg ze. Waarop ik zei: “Neen, maar ik ga met hen trainen.” Ze antwoordde: “Maxime, doe eens normaal, we zitten in Mexico.” Maar ik vertrouw breakers. Als zij naar België komen, doe ik hetzelfde. En dan trekken we nog samen naar een battle in Frankrijk.’
Maxime ‘Madmax’ Blieck, onthoud die naam én die bijnaam. ‘Die is niet lukraak gekozen. Hij klinkt niet alleen goed, maar weerspiegelt ook hoe ik dans en wie ik ben. Niet dat ik mad (boos, gek, red.) ben, maar ik sta echt op mijn strepen. Ook als ik dans. Wie mij ziet dansen, denkt niet: “Oh, ze is verlegen”. Of: “Oh, ze is gelukkig”. Nee, ik sta daar om te winnen.’
‘Breakdance is meer dan alleen op je hoofd draaien. Ik ben blij dat we dat beeld zullen kunnen bijstellen op de Olympische Spelen’
Maxime ‘Madmax’ Blieck Breakdancer