Vergane gloriën strompelen door het Astridpark
Club Brugge leed dom puntenverlies in Moeskroen, Beerschot en Genk wurmden zich in de stand voorbij blauw-zwart. In de schaduw van deze top 3 speelden Anderlecht en Standard een zogeheten klassieker. Het werd een nul over de hele lijn.
'C lasico', zo bedacht ooit een journalistieke onverlaat een bijnaam voor het treffen tussen Anderlecht en Standard. Zo kreeg dat iets meer soortelijk gewicht. Oorspronkelijk gelukkig zonder accent op de a, al hadden andere onverlaten het in de aanloop naar het duel van gisteren wel degelijk over 'Clásico', ook al werd de wedstrijd gewoon in het Lotto Park gespeeld en niet in Camp Nou of Bernabéu. Typisch voor een middelgrote competitie dat er dikwijls in hyperbolen wordt gesproken. Dan hebben voetbaljournalisten het al snel over een 'klassieker' of 'Super Sunday', om aandacht te genereren voor doordeweekse duels.
Doordeweeks, een classificatie die ze in Brussel of Luik niet graag zullen lezen, maar ze past op dit ogenblik bij deze confrontatie. Drie seizoenen geleden eindigden Standard en Anderlecht nog tweede en derde, het jaar voordien was paars-wit voorlopig voor het laatst landskampioen geworden, met countervoetbal. In mei 2014 bezetten beide teams voor het laatst de eerste twee plaatsen, met Anderlecht als triomfator. In 2009 waren er de verhitte barragematchen om de kampioen aan te duiden, toen haalde Standard het. Terwijl Anderlecht gemiddeld om de twee jaar een titel behaalde in diezelfde periode, waren de Rouches tussen 1983 en 2008 bijna een kwarteeuw op de sukkel. Eigenlijk is alleen Club Brugge-Anderlecht een klassieker in het Belgische voetbal, en dan nog: Anderlecht heeft intussen sportief en financieel een enorme achterstand opgelopen. Voor het tweede jaar op rij geen Europees voetbal in het Astridpark. Standard mag wel in Europa aantreden, waarmee ook alles gezegd is.
De kunstmatige klankband die wedstrijden op tv begeleidt, leek te suggereren dat vurige supporters stevig meeleefden met spelers die alles gaven. Niets was minder waar in de eerste helft. Geen fans, geen passie op het veld, wel veel vervelende overtredingen. Nicolás Frutos tekende voor het enige emotionele moment, maar dat was nog voor de aftrap, bij de minuut applaus voor zijn landgenoot Diego Maradona. Hij kreeg achteraf een kameraadschappelijke aai over de bol van Kompany. Emotionele intelligentie heeft de Anderlechttrainer in overvloed, tactische oplossingen minder.
Na de rust leidde een, terecht afgekeurde, buitenspelgoal van Vlap tot een momentje van opwinding. Kompany bracht heel laat nog Verschaeren, Amuzu en Dimata, helpen deed het niet. Luc Nilis loopt vanaf vandaag stage als spitsentrainer bij Anderlecht. Misschien kunnen ze hem binnenkort wel opstellen. Aanfluiting
In de andere dug-out vond Philippe Montanier het wel best zo. Op het eind drong Standard zowaar nog even aan, ruim onvoldoende echter om de zege te claimen. Als lafheid en onbekwaamheid hand in hand gaan, krijg je dit soort wanvertoningen. Voor wedstrijden als deze zou het reglement moeten voorzien dat geen van beide clubs er een punt aan overhoudt. Een aanfluiting van wat een wedstrijd tussen aartsrivalen zou moeten zijn.
Als lafheid en onbekwaamheid hand in hand gaan, krijg je dit soort wanvertoningen