De ‘fun’ in funerarium
Leef Vanavond de laatste aflevering om 21.25 uur op Eén en integraal te bekijken op VRT.Nu. ★★★☆☆
Door de strenge coronamaatregelen zijn groots opgezette fictiereeksen onmogelijk geworden. Om de televisiesector en het zendschema toch wat zuurstof te geven, bestelde de VRT vier minireeksen van lockdownfictie (DS 11 januari). Ook Leef is zo’n lockdownreeks, een serie die tijdens de coronacrisis bedacht en met een beperkte cast en budget gefilmd werd, en die zich voornamelijk afspeelt op één locatie.
In slechts vier afleveringen volgen we Anja (met veel sympathie vertolkt door Joke Emmers), een jonge vrouw die overledenen opbaart in een funerarium, maar van een eigen schoonheidssalon droomt. Haar baas, Vincent De Vos, gespeeld door Michaël Pas met een foute zijstreep en een lijkenteint, krijgt het aanbod om de familiezaak te laten overnemen maar weigert uit respect voor zijn overleden vader. Begrafenisonderneming De Vos en zoon is nochtans terminaal. De lift blokkeert, de leidingen zijn kapot, Vincent kan nog amper de rekeningen betalen. Symbolisch voor het verval van de familiezaak is de ‘V’ van De Vos die van de gevel naar beneden dondert. De Vos is zonder ‘v’ slechts een gecastreerde stier. Vincent hangt vast aan het verleden, Anja zit vast aan een toekomst die ze niet durft te verwezenlijken. De coronacrisis mag geen thema zijn in Leef, eenzaamheid is dat des te meer.
Leef is een kleine reeks zonder grote ambities. Toch voelt de serie niet aan als verfilmd toneel, dankzij de fantasievolle regie en flink wat surrealistische droomscènes. Anja heeft niet alleen ingebeelde gesprekken met haar dominante moeder, ze kan ook met de doden praten. Vaak levert dat therapeutische gesprekken op waarin ze tot nieuwe inzichten over haar leven komt. In één surrealistische scène zingt de dode dragqueen Pinky Paradise, gespeeld door een hooggehakte Lucas
Van den Eynde, op een ronddraaiende doodskist ‘Leef’ van André Hazes Jr.
De bijrollen leveren wel vaker pret op. Zo blijkt Lize Feryn, die een zweverige WestVlaamse speelt die bij De Vos en zoon komt solliciteren, een uitstekende komische actrice te zijn. Hier en daar zitten details die de personages meer leven en karakter geven, van het scheermesje op de badrand in Anja’s badkamer tot de schattige avocadopyjama die ze draagt.
Niet iedereen staat even sterk te acteren en geweldig geloofwaardig is het allemaal niet. Maar met weinig middelen is er toch maar lekker verdienstelijke nieuwe fictie gemaakt. Fictie over een funerarium waar een mens vrolijk van wordt, dan nog. ‘Als het leven je laat struikelen, maak er dan een salto van’, zegt een van de personages. Leef is een saltootje in een tijd waarin alles lijkt stil te staan.
Leef is een kleine reeks zonder grote ambities, maar ze voelt toch niet aan als verfilmd toneel