De ‘wall of sound’ is ingestort
Phil Spector gaat de geschiedenis in als een geniaal muziekproducer, maar ook als een misdadiger. Hij overleed op 81-jarige leeftijd, tijdens een gevangenisstraf wegens doodslag.
Phil Spector zat aan de knoppen in een flink hoofdstuk in de popgeschiedenis. Vooral in de jaren zestig droeg hij als songschrijver en als producer bij aan glanzende hits voor The Ronettes (‘Be my baby’), The Crystals (‘Then he kissed me’), Ike en Tina Turner (‘River deep, mountain high’) en The Righteous Brothers (‘You’ve lost that loving feeling’). Hij timmerde aan die songs alsof het ‘moderne symfonieën’ waren. Hij nam een voorbeeld aan componisten als Wagner, en propte nummers vol met lagen gitaar, blazers, strijkers en toetsen.
Spector stond zo te boek als de architect van de wall of sound, de galmende klank die je krijgt als je in een te kleine studio met te weinig microfoons alle instrumenten opneemt en hun geluid op elkaar stapelt tot ze nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Die klank zou latere generaties van pop- en rockmuzikanten danig beïnvloeden.
Na de successen in de jaren 60, met twintig top 40-hits in vijf jaar tijd, belandde hij ook in de studio bij The Beatles’ zwanenzang Let it be. Later produceerde hij albums voor Leonard Cohen (Death of a ladies’ man, 1977) en The Ramones (End of the century, 1980). Artiesten als Brian Wilson (Beach Boys) en Bruce Springsteen roemden de impact van zijn muzikale stijl.
De maniakale gedrevenheid waarmee Spector in de studio laag boven laag plakte, dreef hem er ook toe om artiesten soms een dag lang dezelfde noot te laten spelen. Desnoods onder bedreiging van een wapen, zoals Dee Dee Ramone ooit mocht ondervinden. Spector stond berucht om zijn liefde voor pistolen: hij zou geschillen graag met een wapen beslecht hebben.
Dat liep helemaal verkeerd in 2003. Na een nacht in The House of Blues in Los Angeles was de actrice Lana Clarkson met hem mee naar huis gegaan. Spectors chauffeur, die nabij het huis stond te wachten, belde de politie toen hij binnen een schot hoorde. Toen agenten ter plaatse kwamen, troffen ze Clarksons lijk aan. ‘Het
Hij nam een voorbeeld aan componisten als Wagner en propte nummers vol met lagen gitaar, blazers, strijkers en toetsen
pistool ging per ongeluk af’, legde Spector uit.
Dat werd het begin van een langgerekt proces, waarin Spector uiteindelijk veroordeeld werd voor doodslag. Hij zou Clarkson doodgeschoten hebben in een poging om te beletten dat ze naar huis ging. Tijdens zijn proces getuigden vier vrouwen dat Spector ook hen met een pistool had bedreigd toen ze zijn avances afwezen. Zijn ex-vrouw Ronnie Bennett, de zangeres van Spectors groep The Ronettes, had hem in haar memoires in 1990 al omschreven als een echtgenoot die in staat was tot misbruik en extreem gedrag. De obsessieve verlatingsangst die uit veel van zijn hits spreekt, bleek hem ook parten te spelen in het echte leven.
De rechtbank veroordeelde Spector in 2009 tot een gevangenisstraf van 19 jaar, waartegen hij vergeefs in beroep ging. Die straf zat hij nog steeds uit toen hij zaterdagavond overleed. Een precieze doodsoorzaak werd in het persbericht van de Californische gevangenis niet genoemd.