Drijfveer: blijven drijven
Cheyenne & Lola
Nu op Streamz, later op Eén
¨¨¨¨è
Mocht u zich afvragen of wij onze baan wel ernstig nemen: wij hebben twee keer naar Cheyenne & Lola gekeken, de Frans-Belgische reeks die weldra op Eén komt en in preview op Streamz te zien is. Twee keer acht uur geconcentreerd tv kijken voor een stukje van een halve pagina, en dan zeggen ze dat de mensen in de zorgsector het lastig hebben.
Waarom twee keer? Omdat Cheyenne & Lola ons de eerste keer Siberisch liet, terwijl in onze omgeving enkele mensen wier oordeel wij hoog inschatten ( ja, ze bestaan) er laaiend over waren. Laaiend zijn we na de tweede zit nog altijd niet, maar we begrijpen beter waarom anderen het wel zijn.
Cheyenne & Lola is in hoofdzaak een Franse reeks, de Belgische input bestaat uit regisseur Eshref Reybrouck en hoofdrolspeelster Veerle Baetens. Dat Baetens de hoofdrol krijgt in een Franse reeks, hoeft u niet te verbazen: ze is een ster in Frankrijk, sinds het succes aldaar van The broken circle breakdown, de film van Felix Van Groeningen.
Baetens speelt Cheyenne, een net uit de gevangenis ontslagen kortharige tattoo-artist die in een geïmproviseerd trailerpark woont op het strand, dat ze moet delen met andere verpauperde Fransen en met transmigranten die de oversteek naar Engeland willen wagen. We bevinden ons dus in de buurt van Calais, waar alle vrouwen poetsen op de ferry naar Portsmouth, en waar de kansen niet voor het grijpen liggen. Je moet je kansen dus zelf creeren, en dat is wat Cheyenne en alle vrouwen – want dit is een vrouwenreeks – in haar omgeving proberen te doen: het zijn stuk voor stuk goedhartige mensen, maar als ze je een loer moeten draaien om te overleven, zullen ze het niet laten. Geef ze eens ongelijk.
Cheyenne ontmoet Lola, een aangespoelde Parisienne (rol van de Canadese Charlotte le Bon). Lola is een bijzonder schattige psychopate, die met haar onvoorspelbare, gevaarlijke gedrag Cheyenne meesleept in een spiraal van misdaad, geweld, moord en ook veel leute. Het contrast tussen de twee vrouwen is wat de reeks boeiend maakt: Cheyenne probeert iedereen te helpen, Lola alleen zichzelf, maar samen helpen ze alles om zeep. Je voelt vanaf de eerste aflevering dat het niet goed afloopt, maar je blijft hopen.
Baetens en Le Bon zijn ontzettend goed, en de rest van de kleurrijke cast moet nauwelijks voor hen onderdoen. Het scenario vertoont enkele gaten, maar ook veel originele wendingen en schuwt de actuele thema’s niet. Op de regie valt niets aan te merken.
Vier sterren, dus en toch werkt Cheyenne & Lola niet voor ons. We willen empathie voelen voor de personages, maar we begrijpen niet wat hen drijft (behalve blijven drijven). Hoe kun je nu zo dom zijn, hoorden we onszelf geregeld naar het scherm sissen. Wellicht komt dat doordat in ónze omgeving de kansen wél altijd voor het grijpen lagen.
Baetens en Le Bon zijn ontzettend goed, het scenario is origineel en op de regie valt niets aan te merken. En toch werkt deze reeks niet voor ons