Duitsland kijkt met verbijstering naar hanengevecht bij christendemocraten
Wie wordt voor de komende parlementsverkiezingen de kopman van de Union, Armin Laschet of Markus Söder? Het is een inzet waar bikkelhard voor gevochten wordt.
Je kunt het interne gevecht bij de CDU-CSU natuurlijk ook positief verwoorden: ‘Wij hebben nu twee potentiële kandidaten die het kunnen, de SPD heeft er geen enkele.’ Zo klonk het zondag bij de Duitse christendemocraten, toen duidelijk werd dat Markus Söder, de leider van de veel kleinere Beierse CSU, in het strijdperk treedt tegen Armin Laschet, de voorzitter van de CDU. Beide heren willen graag de lijst trekken voor de komende parlementsverkiezingen.
Op 26 september kiezen de Duitsers een nieuwe kanselier en dat zal deze keer niet Angela Merkel zijn. De vrouw die het land zestien jaar lang heeft geleid, stopt ermee. Maar vijf maanden voor die belangrijke verkiezingen heeft de Union van CDU en CSU nog altijd geen kopman of programma. Meer nog: de strijd tussen Laschet en Söder verdeelt de rangen.
Voor de camera zeggen de twee rivalen dat ze in goede verstandhouding zullen afspreken wie de meeste troeven heeft om de Union naar de overwinning te leiden. Maar achter gesloten deuren wordt een bittere strijd gevoerd.
Er staat immers zeer veel op het spel. In de peilingen gaat de populariteit van de Union neerwaarts. Als die trend niet stopt, dan zou het wel eens kunnen dat de Groenen in september de beste kaarten hebben om de nieuwe kanselier voor te dragen. Wil de Union dit vermijden, dan zal de lijsttrekker een tandje moeten bijsteken om de partij weer aantrekkelijk en wervelend te maken.
Traditiegetrouw is het de kopman van de CDU die aan de kar trekt. De Christlich Demokratische Union heeft in heel Duitsland afdelingen en leden, behalve in Beieren. Ze is meer dan drie keer groter dan haar Beierse zusterpartij. Helaas is haar voorzitter Laschet in heel Duitsland maar half zo geliefd als CSUkopman Söder. Volgens de peilingen kan alleen de man uit Beieren de Groenen in september verslaan. Hij rijdt de laatste maanden een foutloos parcours, terwijl Laschet van de ene blunder in de andere stommelt. Onlangs kreeg hij zelfs kritiek van Merkel omdat hij in de deelstaat Noordrijn-Westfalen, waar hij minister-president is, de coronamaatregelen onvoldoende toepaste. De dag daarna smulden de Duitse kranten van de reprimande die de CDU-voorzitter van de grande dame van de partij had gekregen. Der Spiegel had vorige week zelfs een wankel balancerende Laschet, alias stamvader Wirdsonix, op zijn front. ‘De man die zich, ondanks alles, geschikt vindt als kanselier’, schreef het weekblad spottend.
In CDU-rangen krabben velen zich achter de oren omdat ze beseffen dat Laschet niet de waardige opvolger van Merkel is die de Union nu nodig heeft. Sommige afdelingen hebben al openlijk hun steun voor Söder uitgesproken, andere vinden het not done om hun eigen partijvoorzitter te laten vallen. Maar iedereen wil wel dat de K-frage, de vraag wie de kandidaatkanselier wordt, snel wordt beantwoord.
Helaas heeft de Union geen protocol dat bepaalt hoe de lijsttrekker moet worden gekozen. Gisterochtend heeft het CDU-partijbureau, het machtigste orgaan in de partij, zich achter Laschet geschaard. Zondag zei zijn rivaal Söder nog dat hij alleen verder zou gaan als hij de steun van de CDU heeft. Maar een dag later blijkt dat hij ook zonder de rugwind van het CDU-partijbureau blijft strijden voor de eerste plek bij de Union. Maandagnamiddag zetten de kaders van de CSU zich dan weer als één man achter hun voorzitter.
Ongepast
Söder wijst op de peilingen en zegt subtiel dat de Union oog moet hebben voor de wensen van de bevolking. Er wordt gepraat, gebakkeleid en geruzied, daar in het gebouw van de christendemocraten in Berlijn. Söder vraagt tijd: hij wil dat pas tegen het einde van de week, of zelfs nog later, de beslissing valt.
Wat iedereen wist, is nu duidelijk: het gaat niet meer om het belang van de partij maar om het ego van twee mannen. De andere partijen kijken ondertussen met verbijstering naar het hanengevecht. Ze vinden het ongepast dat in tijden van corona de belangrijkste politieke familie van het land alleen met haar interne personeelsproblemen bezig is.
Wat iedereen wist, is nu duidelijk: het gaat niet meer om het belang van de partij maar om het ego van twee mannen