Klappen voor de zorg
New Amsterdam Netflix ★★★☆☆
Wat als … Amerikaanse ziekenhuizen geleid zouden worden met het oog op mededogen voor patiënten, artsen en verplegend personeel, in plaats van op de cijfertjes erachter? Dat lijkt de premisse van New Amsterdam, een ziekenhuisserie uit 2018 die na één jaar coronapandemie en de bijbehorende druk op de zorgsector plots bovenaan in de lijst van meestbekeken reeksen op Netflix prijkte.
Voor wie thuis zelf naast een deel van dat zorgpersoneel in de zetel zit, is het bij momenten een bevreemdende kijkervaring. Ziekenhuisseries worden hier wel vaker bekritiseerd als onrealistisch: Grey’s anatomy omdat artsen niet zoveel tijd hebben om met elkaar in de bezemkast te duiken, of House M.D. omdat haast alle medicatie die in de reeks wordt toegediend meteen werkt. Maar New Amsterdam werd om een andere reden afgedaan als ‘onmogelijk’: omdat het openbare ziekenhuis in New York in de reeks geleid wordt door een radicale idealist.
Om te weten hoe radicaal precies, hoeft u enkel zijn naam te kennen. Ryan Eggold speelt Dr. Max Goodwin (Max! Good! Win!), die als nieuwe medisch directeur niet infecties of hartproblemen, maar de bureaucratie tot voornaamste vijand bombardeert. Hij kegelt het hele cardiologiedepartement buiten omdat het te veel factureert aan patiënten, werkt de wachtlijsten op de spoedafdeling weg door met een vingerknip extra bedden vrij te maken, en installeert zonder verpinken een groentemarkt in de inkomhal om de voedselkwaliteit op te drijven.
Het is een raadsel waar hij het geld haalt, waarom de raad van bestuur van het ziekenhuis iemand die zo radicaal met middelen omspringt niet meteen ontslaat, en waarom ze hem om te beginnen aannamen. Maar ergens is het ook verfrissend: met zijn haast absurd radicale oplossingen werpt Goodwin een licht op de schrijnende barrières die de onverzekerde onderlaag van New York tegenkomt op weg naar goede zorg. Zo lijkt de reeks meer een politiek pamflet dan een ziekenhuisserie.
Daarvoor moet u wel tussen de lijnen willen lezen, want New Amsterdam heeft ook zijn mankementen. De personages moeten met zoveel persoonlijk drama afrekenen dat het soms moeilijk is om te volgen. De medische raadsels komen nergens in de buurt van een spanningsboog. Coldplay zit in de soundtrack.
Maar wanneer Goodwin als oplossing voor een dakloze die aan de lopende band wordt opgenomen in het ziekenhuis gewoon een appartement uit zijn mouw schudt (omdat dat goedkoper is dan de ziekenhuiskosten), zaten we in onze zetel te klappen voor de zorg. Het leek wel 2020.
Op zijn best lijkt New Amsterdam meer een politiek pamflet dan een ziekenhuisserie