Geeft De Croo toe aan de chantage?

Aan het front van de virologen is het opmerkelijk stil gebleven. Ook de zorgsector onthield zich de afgelopen dagen van grote woorden en emoties. Toch wordt het Overlegcomité van vandaag een van de moeilijkste die premier Alexander De Croo (Open VLD) al heeft geleid.

Enerzijds zijn de cijfers (nog) niet goed. Viroloog Steven Van Gucht probeert er bij de bevolking de moed in te houden door al enkele dagen op rij te zeggen dat het de goede kant uitgaat. Maar als je naar de dagcijfers kijkt, en niet naar de weekgemiddelden, krijg je toch een wat ander beeld. Of het aantal besmettingen daalt omdat er minder getest wordt, omdat er meer zelftests worden gebruikt, of omdat er effectief minder besmettingen zijn, is minder relevant. Feit is dat de druk op de ziekenhuizen eerder toedan afneemt. Op intensieve zorg zitten ze helemaal aan hun limiet. Patiënten voor de tweede of derde keer moeten vertellen dat een behandeling of operatie moet worden uitgesteld omdat er geen bed vrij is, moet mentaal zwaar zijn, zowel voor de arts als voor de patiënt.

Anderzijds is de druk op de politici om te versoepelen en een stap naar het normale leven te zetten zelden zo groot geweest. Het gaat nu niet alleen om psychologen die aan de alarmbel trekken over het mentale welzijn, om studenten die zeggen dat ze het niet meer trekken, om jongeren die lockdownfeestjes geven, of om de reis-, horeca- en evenementensector die zegt dat een golf aan faillissementen niet meer af te wenden is. Het gaat nu om politici en burgemeesters die versoepelingen eisen en vooral de terrassen weer willen openen. Ze chanteren het Overlegcomité als het ware door ostentatief te zeggen dat ze de orde gewoon niet meer zullen handhaven.

Opmerkelijk: de grootste pleitbezorger om de terrassen te heropenen, is niet de horeca zelf. De koepelorganisatie bevindt zich in een moeilijke positie, want heel wat cafés en restaurants hebben geen terras. Pleiten voor open terrassen betekent impliciet dat ze een deel van haar achterban in de steek laat. Het zijn de burgemeesters, die merken dat de lokale politie het niet meer aankan en die het eerste klankbord van de burgers zijn, die het hardst ijveren voor wat meer vrijheid.

Door de datum van 1 mei vóór de paasvakantie al in het verschiet te stellen, heeft het Overlegcomité zichzelf in een lastig parket gebracht. De open terrassen in Groot-Brittannië steken bovendien de ogen uit. Maar daar heeft ondertussen wel meer dan de helft van de bevolking een eerste prik gekregen, in België net geen 17 procent.

Het Overlegcomité heeft zichzelf in een lastig parket gebracht door de datum van 1 mei al voor de vakantie voorop te stellen