Een alliantie van lichamen
RECENSIE EXPO Het festival Horst zet opnieuw in op kunst en architectuur. Installaties die ook als (dans)podium dienen, zijn favoriet.
Horst maakte de voorbije zeven jaar naam als een festival voor elektronische muziek dat ook inzette op podiumdesign en tijdelijke paviljoenen. Het verliet in 2019 het gelijknamige kasteeldomein in Holsbeek en strijkt nu voor de tweede keer neer op de Asiat-site in Vilvoorde.
Het is de ambitie van de stad om de overgroeide, verloederde militaire terreinen een nieuwe bestemming te geven als Vilvoorde Noord. In afwachting mag Onkruid, de organisatie achter het kunst- en muziekfestival, in de schaduw van de koeltorens nog een jaarwerking opzetten en daarbij andere organisaties uitnodigen. Zo ontstond onder meer Horst Lab, met residenten die workshops volgen rond architectuur en muziek.
Verspreid op de Asiat-site staan verlaten ateliers en loodsen waar militaire telecomapparatuur werd vervaardigd. ‘We zetten sterk in op het industriële karakter van de site’, zegt muziekprogrammator Simon Nowak. ‘Daarnaast blijven we ook telkens onze podia herdenken. Meer dan vroeger is het de bedoeling om er voor de volgende edities op voort te bouwen.’
Een aanwinst is alvast de serre van Rotor. Het multidisciplinaire architectencollectief, dat van recycling vertrekt, was gevraagd om een dak op te trekken boven een betonnen bassin, om het zo om te vormen tot een auditorium voor concerten en performances. Tristan Boniver: ‘We dachten meteen aan de lego-modulariteit van een serre. Ze is licht en makkelijk aan te passen aan een andere context.’
Wat verderop verrijst Moon Ra, een houten constructie waarin rond een open vuur gedanst kan worden. Het is een ronde schuur, die in de traditie van de Amish met vereende krachten werd opgetrokken. Leopold Banchini ziet architectuur als een sociale actie en zette ongeschoolde cursisten in. Moon Ra moet een belevingsplek worden die direct contact zoekt met elementen als aarde en vuur.
Barok danspodium
De 80 meter hoge koeltorens, in 2019 de troef van het festival, konden dit keer niet meer worden ingezet als expolocatie. Curator Evelyn Simons verloor daarmee een blikvanger. Ze zocht vooral werken die geactiveerd worden door het publiek en die aansluiten bij de muziekbeleving, vooral dan van de ravecultuur. ‘Laten we weer dicht bij elkaar komen’ is haar motto. ‘Mijn inspiratie was het nachtleven, de vibe die we het voorbije jaar misten en de afstand die we ervaarden tot het lichamelijke’, zegt ze. Actuele thema’s, zoals feminisme en protest, duiken op. Soms in hetzelfde werk, zoals bij Marinella Senatore. Bodies in alliance bakent een barok danspodium af met een verwijzing naar de feministische filosofe Judith Butler.
In twee hangars, waarvan eentje met een grote waterplas, krijg je ook video’s op grote schermen te zien. The hikers van Rashid Johnson is een ontmoeting van twee gemaskerde zwarte dansers, in een heftig natuurkader dat uitgroeit tot een droomwereld. Grace Ndiritu vertrok voor Becoming plant van een trip met psychedelica die uitmondt in een therapeutisch groepsexperiment. De Asiat-site dient als decor, technopionier Jeff Mills leverde de soundtrack.
Horst Arts and Music zoekt nieuwe wegen op met zijn kunstprogramma. Maar het is nu al duidelijk dat de cross-over tussen beide disciplines het best tot zijn recht zal komen tijdens het driedaagse festival.
Horst, Arts and Music. Expo tot 12/9. Festival 10>12/9 ¨¨¨èè