Sigrid: ‘Mijn dochter weet niet dat het soms moeilijk is’

Sigrid*, een vijftiger, verdient 2.500 à 2.600 euro per maand. ‘De kotprijzen swingen de pan uit. Het is schandalig wat de eigenaars durven te vragen. In één jaar is de huurprijs van het kot van mijn dochter ineens met 360 euro gestegen, los van internet, de brandverzekering en vooral: het energievoorschot. Dat is per maand van 25 naar 100 euro gestegen. Het kot was zo begroot dat ik het goed zou aankunnen, maar nu houd ik mijn hart vast. Ze heeft haar zesde middelbaar én het eerste jaar in de pandemie beleefd. Het laatste wat ik wil, is haar kot schrappen. Mijn dochter weet niet dat het soms moeilijk is, ik vertel het niet. Ik wil niet dat ze zich schuldig zou voelen en wil haar er ook niet mee belasten.’

Ook de andere kosten van Sigrid zijn gestegen. ‘Ik ben voor mijn werk als begeleider in de gehandicaptensector heel vaak onderweg met de auto, in de hele provincie. De benzine kost me nu 160 euro per maand meer. Op het werk hebben we al vaak gezegd dat elektrische wagens voor de begeleiders geweldig zouden zijn, maar een firmawagen zit er bij ons niet in.’

Ongezonder eten

‘Vroeger kon ik 200 euro per maand sparen. Daar blijft nu niks van over. Eens iets gaan eten met vrienden, of iets moois kopen, dat gaat niet meer. Vroeger kocht ik de gemiddeld geprijsde producten bij Colruyt. Nu koop ik de huismerken en winkel ik vaker bij Lidl of Aldi. Het spijtige is dat je weet dat je ongezonder eet. Pesto van het huismerk bevat meer suiker dan een duurder merk, maar het gaat niet anders.’

Ze probeert van haar spaargeld af te blijven. ‘Maar ik bereid me mentaal voor op het moment dat het toch zal moeten. Ik word er ongerust van. Eigenlijk was ik nog niet van plan om met mijn huidige partner te gaan samenwonen, vanwege de eigen kinderen nog thuis, maar ik heb toch gevraagd of we dat zouden doen. Het voelt fout aan dat het om economische redenen is, maar goed, ik ben al blij dat ik een partner heb. Als alleenstaande is het nu helemaal niet makkelijk, zeker na twee jaar corona.’

‘Het is cynisch dat ik heel hard werk, en dan net te veel heb om sociale tarieven te kunnen genieten, zeker aangezien ik anderen help. Deeltijds gaan werken om wel steun te kunnen ontvangen? Nee, dat is op de lange termijn geen slimme zet voor mijn pensioen, dat ook al aan de lage kant zal zijn.’

‘Een paar jaar geleden kwam ik nog gemakkelijk toe. Wat er nu moet gebeuren? Kan men niet tijdelijk een stop zetten op de benzineprijzen? Iets doen aan de paniek op de kotenmarkt? Het is ook vreemd om te zien dat er in het begin van de coronacrisis schijnbaar geld genoeg was om alles te blijven betalen, de technische werkloosheid, allerhande steun en bijpassingen. Wij zijn blijven doorwerken.’