De supporters als vedetten
Zijsprongen als die over de lambiekbrouwerij Cantillon hebben een hoog
Gezien op Canvas, maandagavond 21.20 uur. ¨¨¨èè
Een drone de lucht in en filmen maar. Nee, het is niet moeilijk om de anomalie van Royal Union Saint-Gilloise te vatten in één beeld. Dante Vanzeir en Deniz Undav scoren hun doelpunten vandaag in precies hetzelfde decor als hun voorgangers in de jaren 30. De laatste decennia was het art-decostadion in het Dudenpark een openluchtmuseum geworden, maar in het seizoen 2021-2022 werd de slapende reus van het Belgische voetbal met oorverdovend lawaai weer tot leven gewekt. De documentairemakers van Allez l’Union wisten met hun geluk geen blijf toen bleek dat de ploeg die schoorvoetend haar plaats in de hoogste afdeling innam in werkelijkheid op de titel afstevent.
De supporters zijn de vedetten van de vijfdelige reeks op Canvas. In de cafés langs de Brusselsesteenweg worden Nederlands, Frans en Brussels door elkaar gesproken. Kleurrijke figuren lijken moeiteloos van straat geplukt. Trainer Felice Mazzu is de ster van de reeks. Hij praat alsof hij tijdens de oorlog Engelse piloten verstopt, maar met zijn sprekende ogen stelt hij zelfs de eentalige Japanner Kaoru Mitoma op zijn gemak.
De vrolijke boel rond het Dudenpark contrasteert met wat er zich in de coulissen afspeelt. De achterkamers van Union zijn krap en met goedkope materialen afgewerkt. Op een geel-blauwe sofa houden ceo Philippe Bormans, voorzitter Alex Muzio en sportief directeur Chris O’Loughlin topberaad. Hier is de voertaal Engels. Bormans en Muzio roddelen over de makelaar van Vanzeir. ‘Hij vraagt een premie voor een aantal doelpunten’, zegt Bormans. ‘Daar kan geen sprake van zijn’, zegt Muzio. ‘Hij moet spelen voor het team en niet voor zichzelf.’
De makers vroegen en kregen toestemming om in de achterkamers te filmen. Dat levert in de eerste aflevering een cameo op voor de in opspraak gebrachte spelersmakelaar Mogi Bayat. Met de glimlach handelt hij de contractverlenging van Felice Mazzu af. In de kleedkamer rekent Mazzu voor wat het budget van Union is tegenover dat van Club
Brugge. ‘Club Brugge 90 miljoen, wij 10 miljoen. Maar voetbal speel je met je hart, niet met budget.’
Achter-de-schermendocumentaires beklijven omdat de klassieke sportmedia steeds verder buiten de deur worden gehouden. De laatste jaren hebben sommige clubs ingezet op eigen content die via sociale media of documentaires aan de man wordt gebracht. Allez, l’Union hoopt een breder publiek aan te spreken. Het is afwachten welke verhaallijnen in de volgende vier afleveringen kunnen boeien. Zijsprongen als die over de lambiekbrouwerij Cantillon hebben een hoog Vlaanderen vakantieland-gehalte. Maar de Brusselse saus – de commentaarstem spreek een ietwat gekunsteld dialect – maakt veel goed. Allez l’Union baadt in een warm retrosfeertje. Dit wordt in het beste geval een uniek document van een titel die nog lang zal heugen en voetbalfans in heel Europa zal aanspreken. sportjournalist