‘Dit is de zege van de bevrijding’
Philippe Gilbert (39) is als renner nog niet dood en begraven. Op een stekelige aankomst in de Vierdaagse van Duinkerke vond hij gisteren de punch van weleer terug.
Alsof hij net in Valkenburg wereldkampioen geworden was, even breed lachend en met de armen hoog in de lucht kwam hij aan de abdij van Mont-Saint-Éloi boven. ‘Of het nu een kermiskoers, het WK of de Vierdaagse van Duinkerke is, winnen doet me altijd deugd,’ zegt Philippe Gilbert.
Al was hij dat stilaan verleerd, zijn laatste zege dateerde van september 2019. In de Ronde van Spanje won hij toen twee etappes voor Deceuninck–Quick-Step. Daarna begon de grote droogte die samenviel met zijn laatste driejaarscontract bij Lotto-Soudal. ‘Het is een eeuwigheid geleden dat ik nog eens won. Dat is me nooit eerder overkomen in mijn lange carrière.’
Opnieuw normaal ademen
De laatste jaren kreeg Gilbert heel wat pech te verwerken, wat tot mindere resultaten leidde. In 2020 crashte hij zwaar in de eerste etappe van de Tour en brak hij opnieuw zijn knieschijf. Daardoor was hij ook vorig seizoen nooit de oude.
Begin dit jaar, op stage, toonde
Gilbert wel de ambitie om er echt nog iets van te maken in zijn afscheidsjaar. ‘Maar dan werd ik ziek. Problemen met de ademhaling. Maanden kon ik niet normaal ademen. Pas sinds enkele dagen voel ik opnieuw dat de conditie er is. Man, dan doet deze zege deugd. Ik ben nog altijd even zot van het wielrennen als toen ik begon.’
Zeventien jaar later
De manier waarop Gilbert gisteren uitpakte, deed denken aan weleer. Ook al weegt het peloton van de Vierdaagse van Duinkerke kwalitatief niet zo zwaar door als dat van La Doyenne of straks in de Tour, je moet het als bijna-veertiger toch maar doen. ‘Ik had de ploeg gevraagd om goed georganiseerd te blijven en me in de eerste twintig te houden. Anders was ik kansloos. Toen Clément Russo bergop begon te versnellen, was ik al weg en had ik een fietslengte voorsprong. De laatste 250 meter ging ik à fond.’
Het was al van 2005 geleden dat Gilbert nog eens een etappe won in de Vierdaagse van Duinkerke. ‘Ook de tijd tussen deze twee zeges zal misschien wel een record zijn. Zeventien jaar later ... Het zegt tegelijk alles over de duur van mijn carrière’, aldus Gilbert.
Dinsdag in Maubeuge al liet de ex-wereldkampioen van zich spreken toen hij de organisator op de onveiligheid van de slotronde had gewezen. De burgemeester had een paar tienduizend euro veil om de finish bij de dierentuin te laten leggen. ‘Ik was not amused. Als internationale vertegenwoordiger van de renners moest ik me wel laten gelden. Ik snap wel dat het tegenwoordig heel complex is om koersen te organiseren, maar als je op een gegeven moment niets zegt, gebeurt er ook niets. Ik probeer al jaren de Internationale Wielerunie (UCI, red.) ervan te overtuigen om een commissie te installeren die vooraf alle wedstrijden op veiligheid keurt. Neem vandaag, ook nu zat er een gevaarlijke strook met grind in, maar er waren niet al te veel valpartijen. Omdat er intern bij de UCI niets beweegt, probeer ik mijn boodschap in de media over te brengen.’
‘Los daarvan wil ik nu vooral genieten van deze overwinning. Deze zege is voor mij écht een bevrijding’, besluit de veteraan van tal van oorlogen.
Hugo Coorevits
‘Het is een eeuwigheid geleden dat ik nog eens won. Dat is me nooit eerder overkomen in mijn lange carrière’
Uitslag: 1. Philippe Gilbert (Lotto Soudal) de 170 km in 4u22:14 (gem. 38,897 km/u); 2. Jason Tesson (Fra) 3. Julien Simon (Fra)4. Pierre Barbier (Fra); 5. Hugo Hofstetter (Fra)