Haviken, duiven en een uil

Toen Prince in 1984 zijn hit ‘When doves cry’ schreef, kon hij niet vermoeden dat het nummer 38 jaar later geciteerd zou worden door centralebankwatchers. Maar voor wie het rentebeleid van de ECB volgt, is het nummer actueler dan ooit. ‘This is probably the moment when doves cry’, zei ING-hoofdeconoom Carsten Brzeski in de Financial Times. De ornithologische referentie verwijst naar bankiers die eerder voorzichtig zijn in het verhogen van de rente, uit vrees de groei te fnuiken. Ze onderscheiden zich van de haviken, die inflatie tegen elke prijs de kop willen indrukken. De duiven staan op het punt te capituleren onder de grote druk van de haviken, verwacht Brzeski.

De afgelopen week was er inderdaad een opbod bezig tussen aanhangers van de verschillende strekkingen. Met uitspraken in de media probeerden ze het laken naar zich toe te halen. Bankiers uit Duitsland en Oostenrijk – de haviken – pleiten voor een renteverhoging in juli, de vroegst mogelijke datum volgens de timing die de ECB zelf heeft uitgestippeld. Maar hun collega’s uit Spanje en Italië – de duiven – spartelen tegen. Een renteverhoging zou de groei, die al bijna tot stilstand is gekomen, de genadeklap kunnen geven.

Dat belooft een gezellige discussie te worden, als het gezelschap in juni weer bijeenkomt. Gelukkig liet Christine Lagarde, die de eendracht moet proberen te bewaren, al in een vroeg stadium weten met welke vogel ze zich het meest verwant voelde. Ze dacht diplomatiek te zijn door de uil te kiezen. Die staat niet bekend om zijn affiniteit met een monetaire doctrine, maar wordt eerder geassocieerd met wijsheid en bedachtzaamheid in het algemeen. Wat de uil ook van beide andere vogels onderscheidt, is zijn voorkeur voor de nacht. Maar in de zomer, als de strijd tussen de haviken en duiven zijn beslag moet krijgen, zijn de nachten het kortst.

De spanning stijgt, want de ECB is met haar terughoudende rentebeleid aan een internationale Alleingang bezig die steeds meer wenkbrauwen doet fronsen. In Washington is de rente al twee keer verhoogd, in Londen al vier keer. Zelfs de Zweden zijn overstag gegaan. Naast Frankfurt houden alleen Zwitserland en Japan de boot nog af, maar daar is inflatie geen probleem.

Niet alleen Prince biedt inspiratie aan centrale-bankwatchers. Vier jaar eerder bracht Neil Young zijn album Hawks & doves uit. Als uit het titelnummer al iets valt af te leiden over renteverhogingen, is het dat we de meningsverschillen van de heren en dames bankiers maar best een beetje relativeren. Young schetst een bucolisch tafereel. De wind waait, het gras wuift, er wordt muziek gespeeld, gedanst en gebeden, en de duiven en haviken scharrelen rond in de regen. Een groter contrast met de ECB-torens van glas en staal is moeilijk denkbaar.

De Europese haviken willen een renteverhoging in juli, de duiven spartelen tegen