De traditie van Daens

De CD&V ligt op apegapen. De voorzitter spreekt niet aan, de nationale kopstukken spreken niet aan, de nieuwe thema’s waar de partij voor koos spreken niet aan, en zelfs met ‘welzijn’, de specialiteit van het huis, zijn de socialisten intussen aan de haal. Het electoraat van de partij schiet weg als cola uit een flesje dat je net hebt opgeschud. Tijd voor actie dus, en tijd voor Sammy Mahdi. Bij de vorige voorzittersverkiezingen moest hij het nog afleggen tegen Joachim Coens, maar deze keer moet en zal hij winnen. En zodra hij gewonnen heeft, zal de CD&V weer met één mond spreken en zich strak positioneren. ‘In de traditie van priester Daens blijven we sociaal-economisch opkomen voor de zwakkeren’, vertelde hij gisteren in De Standaard. Een nobel doel, en je spiegelen aan een film- en musicalster als Daens is ook een strak plan.

Maar wacht eens even: is de traditie van CD&V wel de traditie van Daens? Adolf Daens was inderdaad een christendemocraat, en dat hij opkwam voor de zwakkeren is een understatement, maar de priester werd daarbij wel volop tegengewerkt door de verre voorloper van CD&V: de Katholieke Partij, en haar voorman Charles Woeste. Al zijn kuiperijen waren voor Daens en co. zelfs de aanleiding om in Aalst een nieuwe partij op te richten: de Christene Volkspartij. Die zocht aanvankelijk nog wel toenadering tot de Katholieke Partij, maar daar hielden ze de deur dicht. Meer nog, ze stookten bij de kerkelijke instanties om Daens aan te pakken. Met succes: met de matjes waar hij werd opgeroepen kan je een winkel beginnen en uiteindelijk werd hij uit zijn priesterambt gezet.

Als Mahdi zich wil spiegelen aan Daens, is er ook nog een tweede probleempje: de Christene Volkspartij had een gebrekkige organisatie en was afhankelijk van haar twee voormannen: Adolf Daens en zijn broer Pieter. Ze slaagde er maar drie keer in om een verkozene te halen in het arrondissement Aalst, en slechts twee keer werd daarbuiten een Kamerzetel veroverd. Na de Eerste Wereldoorlog bloedde de partij dood en zwierven de overblijvers naar de Frontpartij, de katholieken en de socialisten. Misschien toch niet helemaal het scenario dat Mahdi in gedachten heeft.

Als Sammy Mahdi zich wil spiegelen aan Daens, zijn er toch wel twee probleempjes