Claire Danes kan nog verleiden
Te zien op Apple Tv+ ¨¨¨¨è
Claire Danes begon een beetje op onze zenuwen te werken als bipolaire CIA-agente in Homeland, maar kijk, met The Essex serpent, gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Sarah Perry, heeft ze een rol beet die Carrie Mathison bijna doet vergeten. The Essex serpent is een behoorlijk verslavende fictiereeks over de grenzen tussen liefde en vriendschap, over bijgeloof en wetenschap, en over bang zijn voor wat je niet kent. Danes speelt er Cora Seaborne, een Londense weduwe met een passie voor wetenschap die op het platteland van Essex op zoek gaat naar een monsterlijke waterslang. Die slang zou een jong meisje vermoord hebben. De dorpspastoor, Will Ransome (Tom ‘Loki’ Hiddleston), gelooft niet dat de slang bestaat. Cora denkt van wel, en hoopt een verklaring te vinden in de evolutietheorie van Charles Darwin – en niet bij de duivel zoals vele dorpsbewoners – geloven.
Het is verleidelijk om de monsterlijke slang met allerlei symboliek te beladen: van de dood tot zonden die het daglicht niet mogen zien. Want was Eva immers niet dat onnozele wicht dat zich in de Hof van Eden liet verleiden door een slang? En verleid wordt er in The Essex serpent. Het verhaal wordt voortgestuwd door de zoektocht naar de slang, maar nog meer door de band die ontstaat tussen Cora en Will. Erotische spanning tussen een vrijgevochten vrouw en een pastoor? Tiens, dat kenden we al van Fleabag. Alleen speelt deze reeks zich af in een tijd, Victoriaans Engeland, toen blote vrouwenellebogen nog gevaarlijk opwindend waren. De regie is sensueel, met veel close-ups, maar ook weemoedig, met prachtige grijs-groene (drone)beelden van de troosteloze mistige moerassen in Essex.
De negentiende-eeuwse wereld waarin Cora als alleenstaande moeder met ambitie haar weg zoekt, voelt verrassend hedendaags aan. Dat komt doordat de personages wegblijven van negentiende-eeuwse stereotypen: in plaats van de gehoorzame dienstmeid is Martha (Hayley Squires), Cora’s huishoudhulp en vriendin, een zelfbewuste socialiste die politieke verandering wil. In plaats van de starre dominee die we al zo vaak hebben gezien, is Will een pastoor die heilig gelooft in de verlichtingsidealen en zijn emoties toont. Het komt ook door de acteurs zelf (Hiddleston en Danes zijn geweldig), die ver blijven van de houterige acteerstijl waaraan kostuumdrama’s zich wel vaker bezondigen. Je ziet het zelfs aan de kleren: de kostuumafdeling heeft duidelijk de modernste stukken uit de Victoriaanse garderobe geplukt. De vlotte plattelandslook van Danes met haar broek met bretellen en brede kameelkleurige hoed? We voorspellen nu al copycats op Instagram.
De negentiende-eeuwse wereld waarin Cora als alleenstaande moeder met ambitie haar weg zoekt, voelt verrassend hedendaags aan