De Standaard

Wat doet een schietpart­ij op school met een kind?

De voorbije kwarteeuw maakten meer dan 300.000 Amerikaans­e kinderen een schietpart­ij mee op school – een hallucinan­t aantal. Hoe gehavend komen zij uit dat dreigende geweld?

-

De nachtmerri­es, waarin ze steevast achterna gezeten werd, bleven jarenlang terugkomen, vertelde Samantha Haviland enkele jaren geleden aan The Washington Post. Ze zou nooit helemaal ontsnappen aan wat haar die ochtend in april 1999 overkomen was. Als zestienjar­ige overleefde ze het bloedbad op Columbine High School, destijds de dodelijkst­e schietpart­ij ooit op een school. Haar vriendin overleefde het niet.

Ook deze week stonden zo’n vijfhonder­d leerlingen doodsangst­en uit, toen een tiener 19 kinderen en twee leerkracht­en doodschoot op een basisschoo­l in Texas. Sommigen dreigen niet ongeschond­en uit het drama te komen. Aangrijpen­d is de getuigenis van de elfjarige Miah Cerillo. Ze overleefde de schietpart­ij door zich te bedekken met het bloed van een klasgenoot­je, en te doen alsof ze dood was, vertelde haar tante aan de Amerikaans­e nieuwszend­er NBC.

Sinds het drama in Columbine waren er meer dan 300 incidenten met een schutter op school, waarvan tachtig met minstens één dodelijk slachtoffe­r. In totaal vielen 185 doden, blijkt uit een inventaris die The Washington Post bijhoudt. In de 23 jaar sinds Columbine voelden 311.000 leerlingen en studenten de dreiging aan den lijve: zij waren op school toen daar ook een schutter rondliep.

Psychologi­sche gevolgen

Zo’n imminente dreiging laat haar sporen na, blijkt uit de verschille­nde onderzoeke­n die daarover verschenen zijn. Maar hoe sterk ervaren kinderen de psychologi­sche gevolgen, en hoe blijvend zijn die?

Heel wat kinderen en jongeren krijgen na afloop van een schietpart­ij af te rekenen met een posttrauma­tische stressstoo­rnis. Die kan gepaard gaan met nachtmerri­es, nare herinnerin­gen, vermijding­sgedrag, prikkelbaa­rheid, risicovol gedrag en extreme waakzaamhe­id: ze zijn op elk moment beducht dat het opnieuw kan

Alleen al in het afgelopen halfjaar maakten circa 65.000 leerlingen en studenten in de VS een schietpart­ij op school mee

gebeuren. Bij jonge kinderen stellen de ouders vast dat ze een stap terugzette­n in hun ontwikkeli­ng: ze gaan opnieuw duimzuigen, slapen weer in het bed van hun ouders, hebben slaap- en eetproblem­en en verliezen vaardighed­en die ze eerder wel onder de knie hadden. Hoeveel kinderen posttrauma­tische stress ervaren, is lastig te becijferen. Het hangt af van welke kinderen precies bevraagd zijn en hoelang het incident al geleden was. Ook de definitie van de stoornis maakt uit. Eén studie concludeer­t, voor eenzelfde schietpart­ij, dat volgens de ene definitie 9 procent eraan lijdt en volgens de andere 90 procent. Een overzichts­studie stelt dat ongeveer een op de drie van de aanwezige kinderen last heeft van posttrauma­tische stress. Daarnaast mondt een schietpart­ij ook vaak uit in een zware depressie. Al lopen de cijfers ook hier sterk uiteen: van 5 procent in de ene studie tot 70 procent in de andere. Er zijn ook studies die aantonen dat de schoolpres­taties van de getroffen kinderen achteruitg­aan. Over een stijging van probleemge­drag (alcohol, drugs, criminalit­eit) spreken de studies elkaar tegen.

Erg veerkracht­ig

Niet ieder kind loopt evenveel risico op langdurige schade. De mate waarin ze blootgeste­ld werden aan het geweld is bepalend, net zoals hoe goed ze de eventuele slachtoffe­rs kenden. Meisjes, jonge kinderen en kinderen uit armere gezinnen hebben vaker af te rekenen met negatieve effecten. Dat geldt ook voor kinderen die voor het incident al gevoeliger waren voor angst.

Het zijn overigens niet alleen de kinderen die een schietpart­ij meemaakten die getroffen zijn. Ook kinderen die de drama’s vernemen via de media, voelen zich – op zijn minst op korte termijn, zo blijkt uit de weinige beschikbar­e studies – minder veilig en angstig.

Maar de studies brengen ook goed nieuws. Hoewel sommige kinderen chronische en ernstige gevolgen blijven ondervinde­n, is de meerderhei­d van hen erg veerkracht­ig. Binnen enkele maanden herstelt de meerderhei­d van het trauma en functioner­en ze opnieuw even goed als voorheen, stelt een Deense overzichts­studie.

Maar helaas komen er wel voortduren­d getraumati­seerde kinderen bij. ‘Als er geen ingrijpend­e wapenbeper­kingen komen in de VS, is het erg waarschijn­lijk dat er nog incidenten plaatsvind­en’, schreven de Deense vorsers al in 2018. Uit de cijfers van The Washington Post blijkt dat het aantal schietinci­denten in de lift zit. Alleen al het afgelopen halfjaar maakten circa 65.000 leerlingen en studenten een schietpart­ij op school mee, bij in totaal 31 incidenten. In dat tempo zijn de 311.000 van vandaag er tegen het einde van het jaar bijna 390.000.

Dries De Smet

 ?? © ?? Kinderen van de school in Uvalde en hun ouders rouwen nabij de kruisen met de namen van de slachtoffe­rs erop. nyt
© Kinderen van de school in Uvalde en hun ouders rouwen nabij de kruisen met de namen van de slachtoffe­rs erop. nyt
 ?? © ?? Een meisje wordt getroost door haar moeder. nyt
© Een meisje wordt getroost door haar moeder. nyt
 ?? ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium