De transfobie van Gervais en Vandermassen

kort & bondig

Als trans mensen worden we systematisch gepathologiseerd door de medische wereld, vallen we ten prooi aan de sensatiezucht van media, worden we uitgesloten en ontkend door delen van de feministische beweging en zijn we buitenproportioneel slachtoffer van geweld, maar we moeten wel blijven lachen met Ricky Gervais en met enige regelmaat de analyses van Griet Vandermassen in deze krant onthalen als redelijk geformuleerde uitingen van haar bezorgdheid. Vandermassen werpt zich steeds weer op als expert die beter dan wijzelf begrijpt wat trans zijn is.

Alle analyses van Vandermassen vertrekken van de veronderstelling dat trans identiteiten minderwaardig en niet authentiek zijn tegenover cisgender identiteiten. In haar recentste bijdrage betoogt ze nu ook dat trans ronduit gevaarlijk is. De tragische zelfdoding van een trans meisje haalt ze aan als voorbeeld om de kwetsbaarheid van transgender mensen te illustreren en moet als waarschuwing dienen (DS 25 mei). De verpletterende druk die een maatschappij op een individu heeft, in dit geval op een trans persoon, daar gaat het volgens mij over, maar andermaal zoekt Vandermassen een stok om trans mensen mee te slaan. Ook nu weer gaat haar bezorgdheid naar de vele meisjes die misleid zouden worden door de genderideologie. Steeds weer plaatst ze trans mensen buiten het normale, door niet-transgenders als ‘normaal’, ‘natuurlijk’ en ‘vanzelfsprekend’ te beschouwen en trans als ‘abnormaal’, ‘kunstmatig’ en open voor discussie.

Ik maak een uitstapje naar Ricky Gervais, die net een nieuwe comedyshow op Netflix lanceerde. Karel Michiels gaf die show vijf sterren in deze krant en citeerde Gervais: ‘Ik mag lachen met kanker, de Holocaust en pedofielen, maar niet met gen

Ricky Gervais legt ironie uit als iets zeggen waarvan het publiek weet dat het niet zo is. Daar heb je die ‘wij’ weer en helaas is het publiek nog niet klaar voor ironie over iets waarover het te weinig weet