Defensie dreigt begroting voor jaren te belasten

Aan een lidmaatschap zijn kosten verbonden. België zit veraf van de toezegging om het defensiebudget te laten evolueren naar 2 procent van de rijkdom die het elk jaar produceert. Zelfs de 1,7 procent die de Navo-lidstaten gemiddeld uitgeven, blijft een verre ambitie. Wat de affaire-Dutroux een kwarteeuw geleden betekende voor justitie en politie, lukt de Russische agressie in Oekraïne voor defensie. Het leger behoeft meer geld, de discussie ligt helemaal open.

Op zijn minst raakt dat streven naar die 2 procent uit de taboesfeer. Ooit engageerde premier Elio Di Rupo (PS) zich daartoe in 2014, maar de belofte bleek loos. Tegenwoordig lijkt de discussie zich te beperken tot de vraag of het streefdoel in 2030 dan wel 2035 moet worden gehaald. Dat is een misvatting, de groenen in de regering blijven dwarsliggen.

Premier Alexander De Croo (Open VLD) beseft dat België niet opnieuw onder de lat kan gaan. Dat zou de internationale geloofwaardigheid alleen verzwakken. Tijdens de regering-Michel zakte het defensiebudget met het fiat van de Vlaams-nationalisten – die vanuit de oppositie de miljarden nu willen laten rollen – tot een absoluut minimum. Met de zijn typerende can do-mentaliteit schikte het leger zich in een rol als budgettaire sluitpost, de vernedering werd een feit. Begin dit jaar keurde Vivaldi een noodzakelijke inhaaloperatie goed. Toen hield Vladimir Poetin zich nog gedeisd.

De internationale solidariteit laat België bijna geen andere keuze dan verder te gaan. Cumulatief gaat het om miljarden euro’s die ongetwijfeld aan andere doeleinden kunnen worden gespendeerd. Daarbij overheerst de indruk dat het slechts om kosten gaat, stocks die in de beste gevallen niet worden gebruikt. Het heeft inderdaad geen zin om het geld snel bij de Amerikaanse wapenproducenten uit te geven.

De voorwaarden die een budgetverhoging voorafgaan, moeten daarom de inzet worden van de discussie. Europa heeft nood aan afspraken over specialisatie en standaardisering. Met een eigen industrieel defensieapparaat kunnen investeringen de technologische en economische groei bevorderen. Tenslotte kan er naar een maatschappelijk return worden gezocht. De kennis die defensie rond cybersecurity opbouwt, komt ook de civiele wereld ten goede.

Het vredesdividend, een gevolg van het ineenstorten van IJzeren Gordijn in 1989, lijkt definitief verdampt. Het einde van de geschiedenis bleek voorbarig. Het communistische spook werd verjaagd, maar de Russen kwamen in de plaats. De tijden zijn veranderd, de begroting moet zich schikken.

Voorwaarden die budgetverhoging voorafgaan moeten inzet van de discussie worden