Wij wachten nog altijd op onze genetische identiteit

DONORKINDEREN Het lijkt vanzelfsprekend te weten wie je ouders of grootouders zijn. Behalve voor donorkinderen als Jessie Kerkhove.

Vandaag is Genetic Identity Day, de dag waarop wordt stilgestaan bij het belang van genetische identiteit. Veel mensen staan er niet bij stil, want het is vanzelfsprekend waar je vandaan komt. Je kent je ouders, grootouders of zelfs overgrootouders. Maar dat voorrecht heeft niet iedereen. Denk aan geadopteerden en donorkinderen (en andere doelgroepen wiens recht op genetische identiteit met de voeten wordt getreden).

Dit is een dag waarop gesensibiliseerd zou moeten worden. In de eerste plaats door de overheid. Vorig jaar kregen we een doekje voor het bloeden en ontstond na veel werk vanuit de doelgroepen en de initiatiefnemers – waarvoor alle respect – het Vlaams Afstammingscentrum. Dit centrum geeft psychologische begeleiding aan onder andere donorkinderen en heeft een DNA-databank opgezet, waarin op dit moment een twintigtal DNA-stalen zijn opgenomen. Verder gaan zij in gesprek met fertiliteitsartsen en gynaecologen en geven zij lezingen voor studenten.

Hoewel dit zeker ook belangrijke activiteiten zijn, verandert dit niets voor de (volwassen) donorkinderen die er al zijn. De echte veranderingen, die moeten vanuit de politiek komen.

Wachten op een register

Sinds 2007 is er al sprake van een centraal register voor donoren. Tot op vandaag is daar nog niets van in huis gekomen, ook al heeft de overheid daarvoor vijftien jaar de tijd gehad. De prioriteiten liggen blijkbaar bij de conceptie, en niet bij het welzijn van de donorkinderen. Want wanneer dokters in de media vertellen dat er tien keer meer kinderen per donor werden verwekt dan de afgesproken vijf, dan blijft het in politieke kringen doodstil.

Veel donorkinderen en hun ouders vielen van hun stoel. Opnieuw kwam er een leugen aan het licht, nadat er al meldingen waren van broers en zussen die halfbroers en halfzussen bleken te zijn, omdat de belofte om dezelfde persoon te laten doneren niet werd nagekomen. Nadat er meldingen waren gekomen van artsen die zelf de potjes hadden gevuld. Meldingen van vrouwen die bevrucht werden met donorzaad in plaats van met dat van hun eigen partner. Meldingen van mannen wier zaad, dat voor andere doeleinden bestemd was, zonder toestemming gebruikt werd om vrouwen te bevruchten. Meldingen van mannen die honderden keren doneerden. Meldingen van donorkinderen met

Onze afkomst is iets wat alleen aan ons toebehoort en niet aan anderen toekwam om weg te geven