De VS, waar verstoppertje leren spelen van levensbelang is
De kans dat er strengere wapenwetten komen in de VS, is alweer erg klein. De handen van de Democraten zijn gebonden, en dat is niet alleen de schuld van de Republikeinse Partij, schrijft Pim Raes.
Afgelopen woensdagochtend, een dag na de gruwelijke schietpartij in Texas, trok ik met mijn vrouw naar een tentoonstelling op de school van onze dochters in Brooklyn. Vanwege de pandemie zijn we nog nooit verder geraakt dan de speelplaats, maar nu mochten alle ouders – of toch de gevaccineerde – voor het eerst naar binnen. Velen hielden het niet droog bij de aanblik van hun kleine kunstenaars. We gingen met zijn allen gebukt onder een vreemde mix van verdriet, woede, angst en trots. Is die mengeling typisch Amerikaans? Misschien niet, want de trots die we voor onze kinderen voelden, is iets anders dan misplaatst patriottisme.
Tussen het aanschouwen van kindertekeningen door bespraken wij, de ouders, hoe veilig de publieke school wel niet was. Ze ligt tegenover het politiekantoor van Greenpoint, Brooklyn, en heeft maar één ingang, waar bewakingsagente Miss Holiday huist, een forse, vriendelijke vrouw met een ontoepasselijke naam. Elke schooldag begroet ze alle ouders hartelijk, tussendoor brult ze naar kinderen op de speeltuigen, wanneer die gevaarlijke kuren uithalen. Vier keer per jaar moet ze blijkbaar een lockdown drill organiseren voor al die snotapen, om te leren wat ze moeten doen als er een schutter is gesignaleerd. Onpasselijk verliet ik de school.
Dansende Trump
De gruwel van de afgelopen weken zal de Republikeinen allicht stemmen kosten, maar reken er niet op dat het hen tot inkeer zal brengen. ‘Meer wapens in de juiste handen’ blijft hun versleten mantra. Senator Ted Cruz riep meteen op om de beveiligingsagenten aan de scholen beter te bewapenen, daarnaast was er sprake van stevigere deuren, prikkeldraad en kogelwerende dekens. Paul Gosar, een Congreslid uit Arizona, en Candace Owen, een politiek commentator bij Fox News, insinueerden dat de dader een gestoorde, linkse ‘transseksueel’ zou zijn. En Donald Trump, tja … die stond zaterdag alweer te dansen op een rally. Het is een harteloze, schaamteloze bende.
Verandering zit er ondanks alles nauwelijks in, de handen van de Democraten zijn alweer gebonden. Ze hebben de steun van tien Republikeinse senatoren nodig om strengere wapenwetten te kunnen invoeren. Allicht is dat te veel gevraagd, zelfs nu de roep om samenwerking aan beide kanten luider klinkt. De Republikeinse Senaatsleider Mitch ‘grim reaper’ McConnell zal zoals vanouds huichelen tot de woede wegebt en zal de Democraten uiteindelijk verwijten dat ze te veel tegelijk wilden.
Aan Democratische kant spelen dwarsliggers Joe Manchin en Krysten Sinema hun bekende spelletje. Ze roepen mee om verandering, maar weten dat er onvoldoende Republikeinse steun zal komen. Manchin houdt een wetsvoorstel tegen dat hij zelf heeft geschreven (DS 25 mei), dat draait om uitgebreidere background checks. En aan de filibusterregel, die voor bepaalde wetsvoorstellen zestig stemmen vereist, willen hij en Sinema nog steeds niet tornen, zogezegd ‘om de democratie te beschermen’. Hun redenering is dat de Republikeinen nieuwe wapenwetten weer zouden intrekken als zij aan de macht komen … Een gewone meerderheid die beslist, was dat niet net hoe een democratie hoort te werken?
Democratische hypocrisie Manchin en Sinema zijn niet de enige Democraten met boter op hun hoofd. Afgelopen dinsdag stonden er enkele belangrijke voorverkiezingen op het programma. Die bepalen bij beide partijen wie er in november naar de tussentijdse verkiezingen trekt.
In Texas, de plek van het onheil, streden de progressieve Jessica Cisneros en de zetelende Henry Cuellar voor de derde keer voor een zitje in het Huis van Afgevaardigden bij de Democraten. De laatste is tegen abortus en strijkt massa’s bloedgeld op van de National Rifle Association, de wapenlobby. Cuellar zette Cisneros opnieuw weg als een echtbreekster, omdat ze ooit een relatie had met een leraar van wie ze in het middelbaar nog les had gekregen. Toch steunden Democratische leiders als Nancy Pelosi en Jim Clyburn Congreslid Cuellar volop.
Deze voorverkiezing is nog too close to call. Cuellar leidt met een handvol stemmen, maar dat hij überhaupt gesteund wordt door het Democratische establishment, is bedenkelijk. Nu het recht op abortus op de helling staat en na de recente, racistische moordpartij in Buffalo, was dat al niet meer te verantwoorden. Met de school shooting in Texas erbovenop, staan niet alleen de Republikeinen, maar ook de Democraten in hun hemd.
Fatalistische kiezers
Elke verkiezing lijkt levensbelangrijk, maar in het geval van de tussentijdse verkiezingen in de VS in november, is dat nog waar ook. Abortus, wapenwetgeving, klimaatmaatregelen en het kiessysteem zelf staan allemaal op het spel. Maar vanwege de scheefgetrokken kiesdistricten zullen de Democraten het ongeveer 8 procent beter moeten doen dan de Republikeinen om een extra zetel te bemachtigen in de Senaat en meer slagkracht te hebben.
Het hemeltergende geweld en het nakende verlies van het federale recht
op abortus zijn een grote meerderheid van de Amerikanen een doorn in het oog. Maar de kans dat die kwesties de nodige electorale aardverschuiving zullen veroorzaken, is klein. dat lijkt gezien de inflatie en het zwakke gesputter van Joe Biden en Kamala Harris zelfs uitgesloten. Veel Democratische kiezers hebben hen al afgeschreven. Dat het Democratische establishment een wapengekke, seksistische politicus als Henry Cuellar de hand boven het hoofd houdt, maakt hen alleen maar fatalistischer. Aan de overzijde lopen er al meer dan genoeg van dat soort figuren rond.
‘Zullen we onze dochters later toch maar naar een college in België sturen?’, vroeg ik gisteren aan mijn vrouw. Zover is het gekomen.