Duiveluitdrijving in vier delen
We need to talk about Cosby
VRT Nu
★★★★★
Canvas zond de laatste aflevering van de documentaire We need to talk about Cosby twee weken geleden al uit. We zijn laat, en toch willen we het er nog even over hebben. Omdat deze docureeks wel eens de blauwdruk zou kunnen worden voor hoe we met dit soort verhalen omgaan. En omdat op lineaire televisie stilaan de zomerdroogte begint en deze reeks, die nog een maand op VRT Nu te zien is, een spatje regen kan zijn.
Nadat meer dan zestig vrouwen de voorbije decennia naar buiten waren gekomen met verhalen over hoe ze door de stand-upcomedian en acteur Bill Cosby gedrogeerd en misbruikt waren, werd die in 2018 veroordeeld voor aanranding. Lang voor er sprake was van een case tegen Weinstein, brachten de daden van Cosby de status quo in de VS al aan het wankelen. De zaak lag uitermate gevoelig: Cosby was een boegbeeld van de zwarte gemeenschap én tegelijk geliefd in witte huiskamers.
Bovendien had hij zich als de minzame maar strenge tv-vader Cliff Huxtable uit The Cosby Show in het harnas van moreel leiderschap gemanoeuvreerd.
Van cruciaal belang is dat We need to talk about Cosby door een regisseur en stand-upcomedian van kleur gemaakt is, W. Kamau Bell. Hij onderzoekt waarom het misbruik zo lang kon blijven doorgaan en hoe we ermee moeten omgaan als een icoon een monster blijkt. Bell begint in de jaren zestig, toen de
Bill Cosby inspireerde een hele generatie comedians, de regisseur van deze docu is een van hen. Wat doe je als je iconen demonen worden?
jonge Cosby doorbrak als een van de allereerste stand-upcomedians van kleur door het vooral niet over kleur te hebben. Het maakte hem ook voor een wit publiek toegankelijk, hij stelde het beeld van de ‘gevaarlijke zwarte man’ eigenhandig bij.
Choquerend is hoe vroeg in zijn carrière Cosby vrouwen begon te drogeren en verkrachten. Decennialang gebeurde het, terwijl voor de camera’s de hele wereld Cosby doodknuffelde. Hij gaf boeken uit over opvoeden en het vaderschap, doneerde massa’s geld aan goede doelen en stak preken af binnen zijn eigen gemeenschap. De gelijkenissen met de Britse presentator Jimmy Savile zijn treffend. Net als Savile alludeerde ook Cosby in zijn werk op zijn wandaden en verbloemde hij ze met genereuze giften en goede werken.
Maar meer nog dan Savile speelde Cosby het morele kompas van een gemeenschap en een maatschappij, hij schopte mensen een geweten. Bovendien inspireerde hij een hele generatie comedians, Bell is een van hen. Dit vierdelige onderzoek snijdt recht door zijn eigen hart. Onverschrokken toont hij hoe vernietigend aanbidden kan zijn. Want wat doe je als je iconen demonen worden?
Bell maakte er de prangendste duiveluitdrijving van die wij na MeToo zagen. mediaredactrice