Drugs, wapens en tekort aan politie houden Brussel in wurggreep
Het drugsgeweld in de hoofdstad beleefde de jongste twee weken een triest hoogtepunt met drie schietpartijen en een brandstichting. Lokale en federale politici wijzen naar elkaar. De oplossing zal van de politie moeten komen.
Iedere dag om kwart voor vier stroomt de Vierwindenstraat in Molenbeek vol met schoolgaande kinderen. Er is een school om de hoek, een buitenschoolse opvang in de straat, en een jeugdherberg even verderop. Maandagnamiddag, drie kwartier voor dat dagelijkse piekuur, weerklonken er schoten. Een gewonde moest naar het ziekenhuis worden gebracht. De kinderen moesten even binnenblijven tot de rust was weergekeerd.
‘Je zou voor minder zenuwachtig worden, mijn kind loopt daar elke dag langs’, vertelt een vader, die anoniem wil blijven. ‘Als er vijf keer geschoten wordt, is het maar een kwestie van tijd voor een verdwaalde kogel een omstander raakt.’ Hij is gaan aankloppen bij de gemeente, ‘maar zoals gewoonlijk wijzen ze daar met de vinger naar een hoger niveau’. Het is bijna schoolvakantie, dus nog slechts enkele dagen het hart vasthouden. Maar de angst gaat niet weg.
De schietpartij in de Vierwindenstraat is de twaalfde in Molenbeek sinds het begin van het schooljaar. De dertiende, als je die ene schietpartij enkele honderden meter verderop in Koekelberg er bijtelt. Allemaal, met uitzondering van één, hebben ze een link met de drugshandel in de hoofdstad.
Territoriumtwisten
Het geweld is volgens onze bronnen te wijten aan Albanese en Noord-Afrikaanse drugsbendes die met elkaar in conflict gaan voor territorium. Dankzij de kraak van de versleutelde SKY ECC-telefoons zijn veel spilfiguren uit de Belgische drugswereld in de cel gedraaid. Voor de overblijvende bendes ontstaat daardoor ruimte om elkaar te beconcurreren.
Het geweld dat daarbij wordt gebruikt heeft alle kenmerken van intimidatie. De wapens hebben een hoger kaliber dan weleer, maar er wordt voornamelijk geschoten op benen en armen. Het zou niet de bedoeling zijn om de concurrentie definitief uit te schakelen, maar eerder om ze weg te jagen. De slachtoffers zijn bijna altijd zelf betrokken bij de drugshandel. Het zijn jonge mensen die ondanks hun jeugdige leeftijd er toch een ernstig crimineel verleden op na houden. Meer dan de helft van alle verdachten van drugsfeiten is niet afkomstig van Molenbeek zelf.
Volgens een interne bron zou de lokale recherche een goed idee hebben van wie er achter de feiten zit en waarom. De woordvoerder van de politiezone wil daar weinig over kwijt: ‘We bevestigen alleen dat er een onderzoek bezig is in samenwerking met het parket.’ Het Brusselse parket laat weten dat het op een later moment zal communiceren.
Hete aardappels en hoe ze door te schuiven
De schietpartijen beroeren ook de lokale politiek. Burgemeester Catherine Moureaux (PS) blijft aanklagen dat haar politiezone met een personeelstekort kampt. Op 1.010 functies in de zone zijn er 167 niet ingevuld of niet beschikbaar. Ze heeft daar voor minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) al herhaaldelijk aangeschreven. Verlinden kaatst de bal terug, en zegt aan stadskrant Bruzz dat de zone zelf het tekort moet aanvullen. Ook de federale politie worstelt immers met een groot tekort aan rechercheurs bij de gerechtelijke politie.
Het toenemende geweld blijft trouwens niet beperkt tot Molenbeek. In de voorbije maand belandde een man in het ziekenhuis met zes schoten in de rug na een schietpartij in het centrum van Brussel, aan het Noordstation stierf een man na messteken bij een vechtpartij en in Elsene is een veertiger overleden, ook al door messteken.
Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) sluit zich aan bij de oproep van Moureaux. En volgens MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez krijgt Brussel niet voldoende aandacht van de federale politie, zeker niet in vergelijking met Antwerpen.
Binnen het politiekorps valt te horen dat Moureaux haar eigen personeel aanvalt om haar verantwoordelijkheid te ontlopen. Ook de lokale oppositie vindt dat de burgemeester een loopje neemt met de waarheid door Verlinden met de vinger te wijzen. Een oproep van gemeenteraadslid Ahmed El Khannous (Les Engagés, het vroegere CDH) om een bijzondere gemeenteraad samen te roepen valt tot nu toe in dovemansoren.
In het politiekorps valt te horen dat Moureaux haar eigen personeel aanvalt om haar verantwoordelijkheid te ontlopen
Heleen Debeuckelaere
De Standaard is gisteravond in de prijzen gevallen met ‘Congo hold-up’ en ‘PFOS-dossier’. De jury prees de politieke en maatschappelijke impact van dat dossier.
Het onderzoeksproject ‘Congo hold-up’ kwam als winnaar uit de bus in de categorie ‘Financieel en economisch’. De Standaard-journalisten Kasper Goethals, Roeland Termote en Nikolas Vanhecke werkten samen met Louis Colart van
Le Soir en achttien andere internationale media om miljoenen interne documenten en geldtransacties van de Afrikaanse bank BGFI te onderzoeken. De afdeling in het Congolese Kinshasa stond onder controle van de clan-Kabila, die ze gebruikte om staatsgeld te stelen. De reeks toonde voor het eerst in detail welke mechanismes ze gebruikten en welke bedragen ze stalen.
In diezelfde categorie was de reeks ‘Kritieke grondstoffen’ van De Standaard-journalisten Korneel Delbeke, Dominique Minten, Annelien De Greef en Koen Vidal genomineerd.
In de categorie ‘Print en web’ won ‘De PFOS-vervuiling blootgelegd’ van Jef Poppelmonde, Stijn Cools, Maxie Eckert en Lisa De Bode. De jury prees het journalistieke graafwerk ‘met een grote politieke en maatschappelijke impact die tot vandaag in heel Vlaanderen voelbaar is’.
In de categorie ‘Digitaal en interactief’ won ‘Het wemelt op de Noordzee’ van De Tijd. In diezelfde categorie was ‘Zet stikstof Vlaanderen op slot?’ van De Standaard-journalisten Ine Renson, Andy Stevens en Tina Boeykens genomineerd. Kinderen van de rekening (VRT en Knack) won in de categorie ‘Tv & video’.