Poetin heeft de kaarten, wij bluffen slechts

Twee weken geleden werd een voorstel voor een maximumsnelheid van 100 kilometer per uur nog onthaald op een mengeling van hoon en ergernis. Moest de overheid weer eens betuttelend optreden waar burgers wel zelf hun rekening kunnen maken? Alsof de torenhoge brandstofprijzen de bestuurders zijn ontgaan. Het idee stierf alvorens het had geleefd.

In andere Europese lidstaten kijkt men anders tegen de energiecrisis aan. Denemarken raadde gisteren zijn inwoners aan korter te douchen, de was buiten te drogen en bij afwezigheid zo veel mogelijk stekkers uit stopcontacten te halen. Litouwen heeft de invoer van Russisch gas simpelweg verboden en dat bij wet bekrachtigd.

Zoveel gevoel voor urgentie valt bij ons niet te bespeuren. Energie-intensieve bedrijven doen wel een wanhopige oproep om het particuliere gasverbruik zo veel mogelijk te beperken. Maar hier leeft het gevoel dat wij, met onze geringe afhankelijkheid van Russisch gas, de winter met vertrouwen tegemoet mogen zien. Dat is kortzichtig, want er spelen, terecht, Europese solidariteitsmechanismen. Sowieso zullen we de aanhoudend hoge prijzen moeten betalen, net als onze meer afhankelijke buurlanden.

Ook bij de westerse leiders heerst een hardnekkige vorm van ontkenning van de ernst van de toestand. Op de G7 beslisten ze stoer dat er een mechanisme moet komen waardoor we voor olie en gas minder zullen betalen aan Rusland. Nog steeds verkeren ze in de waan dat ze daar enige greep op hebben. Nog steeds gaan ze ervan uit dat Poetin een rationeel persoon is die liever olie en gas tegen een lagere prijs aan ons verkoopt dan helemaal niet. Dat is slechts een van wensdenken doordrenkt vermoeden. Alles wijst erop dat de Russische president geen homo economicus is, maar een pokeraar. Hij is bereid de kranen richting Europa meer en meer dicht te draaien. Hij heeft de beste kaarten, wij bluffen slechts.

De westerse leiders hebben, even stoer, Oekraïne zo veel steun en wapens beloofd als nodig is om de Russische agressie teniet te doen. Dat houdt vrijwel zeker een aanslepende oorlog in. Alleen als de Russische troepen weer achter de grenzen van voor 24 februari zijn gedreven, kan er immers een einde komen aan het conflict. Dat die doelstelling nog voor de winter haalbaar is, gelooft niemand.

Het is dus van het grootste belang dat we ons, ook al moet de zomer nog echt beginnen, voorbereiden op een moeilijke winter. Het is helemaal niet zeker dat trager rijden straks de meest ingrijpende maatregel wordt.

Zomer begint pas, maar we moeten ons nu al voorbereiden op moeilijke winter