Het slechtste programma van het jaar
De eerste drie afleveringen staan op Streamz ⭐⭐⭐⭐⭐ ‘Waarde landgenoten, vandaag vertrekt het allerlaatste reddingskonvooi vanop aarde naar onze kolonie op Mars, Nova Antwerpia. Blijf kalm en blijf in uw schuilkelder. Buiten krioelt het van de mutanten. Special forces zijn onderweg om u naar het extractiepunt te begeleiden. Succes!’
Het jaar is 2052 en aan het woord is William Boeva, die klinkt alsof er een agressieve schimmel op zijn tong groeit. De plaats van handeling is de oude elektriciteitscentrale van Vilvoorde en de mensen die Boeva toespreekt zijn Jens Dendoncker, Jeroen Verdick, Francisco Schuster en Grace Khuabi. Als die namen u niet veel zeggen: de spoeling om nog BV’s te vinden wordt almaar dunner. En als u het nieuwe Streamz-programma Don’t scream hebt gezien, zult u begrijpen dat een mens al heel erg op aandacht moet geilen om hieraan deel te nemen. Dat Viktor en Marie Verhulst de komende weken nog opduiken, mag dus niet verbazen, maar ook Fatma Taspinar en Xavier Taveirne maken nog hun opwachting.
Wens hen veel sterkte, want alle gradaties om iets niet goed te vinden zijn op Don’t scream toepasselijk. Van abominabel over beroerd tot belabberd, van verschrikkelijk over afgrijselijk tot vreselijk. Amai mijn hondje, zoals ze in Nova Antwerpia zouden zeggen.
‘Er is geen beter vermaak dan leedvermaak’, vertelt Boeva aan het begin van het programma, en die uitspraak zal de Bond Zonder Naam vast niet op zijn kalender afdrukken. ‘Daarom ontvoer ik elke aflevering vier BV’s om ze eens goed bang te maken.’
De deelnemers lijken terechtgekomen in een spookhuis waarmee niet één foorkramer nog naar de kermis zou durven te trekken
Hoe dat dan gebeurt? Wel, de vier BV’s worden verdeeld in twee duo’s, in een overall gestoken met een bodycam op hun buik die hun gezicht filmt, en dan worden ze door een paar slecht verlichte ruimtes gejaagd, met als opdracht zo weinig mogelijk te gillen. Af en toe worden ze achternagezeten door ‘mutanten’ die eruitzien zoals Regi in de beginjaren van Milk Inc.. Soms steekt iemand een arm door een houten schutting, soms loeit een sirene, soms valt iets om, soms schreeuwt of gromt iemand. En vrijwel altijd moeten allerlei spooky geluiden een angstig sfeertje oproepen. De warrige beelden beogen hetzelfde effect. Maar op zijn best heb je de indruk dat de deelnemers zijn terechtgekomen in een spookhuis waarmee niet één foorkramer nog naar de kermis zou durven te trekken.
William Boeva vindt dat mensen met een beperking niet als knuffelbeer moeten worden opgevoerd, maar aan het hoofd van een bende zombies gaan staan, zoals hij hier doet, is toch ook niet het ideale statement.
Als iemand in uw buurt aanstalten zou maken dit programma te bekijken, gil dan niet, maak u uit de voeten en kijk of er geen reddingskonvooi passeert – zelfs al zet dat koers naar Nova Antwerpia.
Chef publishing