Als zelfs vrouwenbewegingen zwijgen over vrouwenrechten

PROTEST IRAN Het is stuitend dat regeringen, vrouwenorganisaties de protesten tegen Iran niet steunen, schrijft Gideon Boie.

Zowat drieduizend betogers stapten zaterdag door de straten van Brussel om hun solidariteit te betuigen met de straatprotesten in Iran. Het was een bonte menigte van voornamelijk Iraanse Belgen, die in niet mis te verstane bewoordingen hun afkeer van het regime uitschreeuwden.

Het protest viseerde vanzelfsprekend de bemoeienis van de staat met het lichaam van de vrouw. Dat is de reden waarom een jonge vrouw, Mahsa Amini, het leven liet na hardhandig optreden van de zedenpolitie. De strijd tegen de verplichte hidjab is tegelijk ook een strijd voor de val van het islamitische regime in Iran, zoals ook Masih Alinejad stelde met een verwijzing naar de Berlijnse muur (DS 30 september).

Geen wonder dat het islamitische regime de straatprotesten beantwoordt met brutale repressie. Al snel werd het internet afgesloten om communicatie te bemoeilijken. In een politieke strijd vormen de media immers een verlengstuk van de straat, zoals filosofe Judith Butler het uitdrukte. Onder de hashtag #BeOurVoice wordt de wereld opgeroepen om beeldmateriaal van de straatprotesten in Iran te verspreiden. Zo circuleren al wekenlang filmpjes met de gruwelijkste politieacties op sociale media, samen met boodschappen van solidariteit door tal van beroemdheden, zoals een vertolking in Farsi van ‘We shall overcome’ door Joan Baez.

Met een opmerkelijke slogan namen enkele betogers het stilzwijgen van politieke leiders in westerse landen op de korrel: ‘We veroordelen ook het stilzwijgen waarmee andere regeringen de praktijken van het Iraanse regime vergoelijken.’ In het heetst van de strijd geven de beschermheren van vrouwenrechten niet thuis. De hypocrisie mag niet verbazen en betreft heus niet alleen de bloedige repressie van de straatprotesten in Iran. Nog te vaak kijken westerse leiders weg bij schendingen van mensenrechten in het MiddenOosten, om de eigen economische (en sportieve) belangen te vrijwaren.

De grote afwezigen

De hypocrisie gaat verder dan gevoelige diplomatieke verhoudingen. Mensenrechtenorganisaties en vrouwenbewegingen waren de grote afwezigen op de manifestatie in Brussel. Wellicht is het knap lastig om het gebruik van de hoofddoek te verdedigen in België en tegelijk het protest ertegen elders te steunen, suggereerde cultuurfilosoof Lieven De Cauter.

Toch lijkt precies die politieke moed vandaag nodig. Er zijn best goede redenen om in België het gebruik

Je kunt wel degelijk het gebruik van de hoofddoek in België verdedigen en tegelijk de verplichting ervan door een dictatoriaal regime afkeuren