Open VLD heeft het gehad met protest politievakbonden
Uit onvrede over hun pensioenregeling stapten de politievakbonden op tijdens een hoorzitting over de dood van een agent. Open VLD is hun houding beu.
Consternatie in de Kamer: vertegenwoordigers van de vier politievakbonden ACOD, ACV, NSPV en VSOA stapten op tijdens een hoorzitting over Thomas Monjoie, de politieagent die op 10 november vorig jaar werd neergestoken aan Brussel-Noord. Ze waren ingegaan op de uitnodiging van het parlement en dienden op voorhand presentaties in. Dat was voor de schijn. Zodra ze het woord kregen, verlieten ze de gezamenlijke hoorzitting van de commissies voor Justitie en Binnenlandse Zaken. ‘Dit is een middelvinger naar het parlement’, zegt Tim Vandenput (Open VLD), burgemeester van Hoeilaart, die als Kamerlid aanwezig was in de commissie.
De politievakbonden voelen zich verraden door de regering. Ze hadden een akkoord gesloten met minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (CD&V) over een loonsverhoging en pensioenen, maar na de begrotingsbesprekingen werd de eindeloopbaanregeling (Navap) afgebouwd en de loonsverhoging uitgesteld in de tijd. Volgens de vakbonden is dat de schuld van premier Alexander De Croo en minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (beiden Open VLD).
‘Voor ons hebben de zaak-Thomas Monjoie en de hoorzittingen niets te maken met het probleem van de vakbonden en de regering over hun loonakkoord’, zegt Vandenput. ‘De commissie komt samen om het te hebben over de context van een tragische gebeurtenis. Wat zeggen de vakbonden? Het interesseert ons niet. Liever gebruiken ze dit moment om hun eigen agenda op tafel te leggen. Zonde. Ik had veel liever de vakbonden wél gehoord, want we kunnen uit hun ervaringen leren. Vandaag hebben ze in de eigen voet geschoten. Dat is respectloos tegenover het parlement, Monjoie en zijn familie.’
‘Het is een gemiste kans om te debatteren over een belangrijk dossier naar aanleiding van een betreurenswaardig incident’, zegt ook Verlinden.
Rookgordijn
Dat ziet Vincent Gilles van de VSOA wel anders. ‘Om geweld op de politie aan te pakken is een minimum aan respect van de bevolking nodig. Maar dat respect moet vertrekken vanuit de politiek. Minister Verlinden heeft met ons een sectoraal akkoord gesloten, niet om meer geld in onze zakken te stoppen, maar om ons beroep aantrekkelijker te maken. Bij het begrotingsconclaaf hebben ze ons sectoraal akkoord afgeschaft. Dat getuigt van een gebrek aan respect, en dat ligt aan de grond van het probleem waarvoor onze collega is vermoord.’
In de hoorzitting kreeg ook Olivier Slosse het woord, de korpschef van de politiezone Brussel Noord, waarin Monjoie actief was. Hij wenst geen oordeel te vellen over de actie van de vakbonden. ‘Zij kiezen hun manier om hun eisen kracht bij te zetten. Ik had hun actie niet zien aankomen.’ Misschien betekende het vertrek van de vakTot bonden net dat het níét over het betwiste loonakkoord ging, merkt hij fijntjes op. ‘Door hun vertrek heb ik uitgebreid het woord kunnen krijgen en is het gesprek vooral over de moord gegaan en over de inhoud, in plaats van over loononderhandelingen.’
Koude steen
Voor Open VLD zit het dieper. De politievakbonden hebben de voorbije tijd hun pijlen op die partij gericht. Ze verstoorden een partijcongres en vorige week nog een nieuwjaarsreceptie van de partij met rookbommetjes. ‘Sommige partijgenoten kregen bommetjes op hun voeten’, zegt Vandenput. ‘Diezelfde betogers moeten dan ’s anderendaags optreden tegen hooligans die dezelfde bommetjes in voetbalstadions gebruiken. Ze ondergraven hun gezag.’
hier en niet verder, zegt hij, samen met drie andere liberale burgemeesters-Kamerleden: Katja Gabriëls, Marianne Verhaert en Tania De Jonge. ‘Wij werken goed samen met de politie om de veiligheid te garanderen op het grondgebied van onze gemeente. Die goede samenwerking is cruciaal. We willen dan ook altijd in dialoog gaan, maar het moet van twee kanten komen.’
‘De actie van de vakbonden is een middelvinger naar het parlement’
Kamerlid
‘Voor ons zijn er geen bruggen opgeblazen’, zegt Vandenput. ‘Ik begrijp dat ze zich respectloos behandeld voelen. Wat er tussen de vakbonden en de regering speelt, moeten zij onderling oplossen. Maar voor het parlement zijn de vakbonden belangrijke partners. We zullen hen blijven uitnodigen. Er zullen nog hoorzittingen komen.’
Die uitgestoken hand valt op een koude steen. ‘Onze acties zijn nog niet gedaan’, klinkt het bij de vakbonden. Opvallend: er heerst bij hen niet alleen een gebrek aan vertrouwen in de regering, maar in de politiek tout court. ‘Er is een enorme vertrouwensbreuk, zowel met de regering als met het parlement’, zegt Gilles. ‘Wij wachten tot volksvertegenwoordigers een stap in onze richting doen. Onze mensen zijn het beu.’
‘In een rechtsstaat mag je het oneens zijn met politieke beslissingen’, zegt Vandenput. ‘Maar dat een hoorzitting naar aanleiding van de moord op een collega wordt misbruikt om een syndicale agenda door te drukken, voelt wrang.’