‘Op het kasteel van Gaasbeek kun je je eigen droomwereld projecteren’

Haar eerste werkdag begon meteen op de werf. Op 1 juli mag Isabel Lowyck, directeur van het kasteel van Gaasbeek, gasten ontvangen in het gerenoveerde erfgoedcentrum.

Isabel Lowyck volgt Luc Vanackere op, die negentien jaar lang het kasteel van Gaasbeek leidde. Als directeur, en niet als conservator zoals zijn rijtje voorgangers. Vanackere presenteerde ‘het meest romantische kasteel van Vlaanderen’ als een theater van de geschiedenis. Isabel Lowyck (1973) trekt die lijn door.

Lowyck studeerde kunstwetenschappen en culturele studies en werkte in diverse musea en culturele instellingen. Ze propageerde een waaier aan publieksverbredende activiteiten. Zo richtte ze AmuseeVous op, dat jongeren en musea dichter bij elkaar brengt. Bij M Leuven was ze tien jaar afdelingshoofd publiekswerking, daarna ging ze freelance aan de slag.

In Gaasbeek zal Lowyck het tentoonstellingsbeleid voortzetten. Daarnaast wil ze duurzaamheid en inclusie een belangrijkere rol toedichten. Het zijn thema’s die de nieuwe, verbrede museumdefinitie naar voor schuift.

Wat is voor u de magie van het kasteeldomein van Gaasbeek?

‘De fantasiewereld van de Italiaanse markiezin Arconati-Visconti (de laatste bewoner, die het kasteel in 1921 aan de Belgische staat schonk, red.) weerspiegelt zich in het gebouw. De plek is sprookjesachtig, idyllisch, maar ook eigenzinnig. De markiezin was mecenas van het Louvre en de Sorbonne, ze hield salons in Gaasbeek. Haar honger om de wereld te doorgronden was groot, het artistieke en intellectuele gingen bij haar hand in hand.

Daar je eigen verbeelding en droomwereld op projecteren: het geeft energie.’

Hoe zal het publiek Gaasbeek bij de heropening herontdekken?

‘Het nieuwe onthaalpaviljoen, de start van het bezoek, is er al. Deze zomer zullen de historische kasteelinterieurs gerenoveerd zijn. De toegankelijkheid is vergroot, op zolder komen er kijkdepots. Je zal echt in de ziel van Arconati-Visconti kunnen kijken. In 2024 keert ook de collectie terug.’

Gaasbeek was lang een geheimtip, tot het rond 2000 een versnelling hoger schakelde. De dialoog tussen erfgoed en hedendaagse kunst was daarbij de sleutel.

‘Mijn plan is om het perspectief nog te verbreden. Levende kunstenaars zijn geknipte bruggenbouwers, maar ook muziek, poëzie, filosofie en andere muzen kunnen aan bod komen. Gaasbeek moet uitgroeien tot een eigentijdse cultuurplek. Een plek waar niet de conservator alles vertelt, maar waar de interactie met het publiek groot is. Bezoekers zullen op het kasteeldomein rust en inspiratie vinden.’

‘Gaasbeek moet uitgroeien tot een eigentijdse cultuurplek. Een plek waar niet de conservator alles vertelt, maar waar de interactie met het publiek groot is’

Gaat u samenwerken met andere partners in het Pajottenland?

‘Dat gebeurt al, maar het moet mogelijk zijn om de rand rond Brussel toeristisch nog beter te ontsluiten. Of beter: tot ver over de grenzen te reiken. Gaasbeek trekt verschillende types publiek aan. Je hebt de kasteelbezoekers, de natuurliefhebbers, de fans van geschiedenis en die van hedendaagse kunst. Ideaal zou zijn als we die mix samenbrengen. En dat rond het “mysterie-Gaasbeek”, dat iedereen bindt.’