Middelmatigheid is voor Nina Derwael geen optie

Op woensdag 29 november deed Nina Derwael (23) haar eerste handstand sinds haar schouderoperatie. Exact 100 dagen later en amper vijf maanden nadat ze onder het mes is gegaan, heeft ze haar ticket voor de Olympische Spelen beet. Zelf schat ze die prestatie even hoog in als haar goud in Tokio, en niet zonder reden. In de ogen van velen was Parijs een onhaalbare missie. Maar hoewel de aftredende kampioene aan de brug met ongelijke leggers niets meer te bewijzen heeft en net zo goed afscheid had kunnen nemen, besloot ze toch de draad op te pikken en opnieuw meer dan 30 uur per week in de Gentse Topsporthal door te brengen.

Rond kerst kozen Derwael en haar team ervoor om de brug even aan de kant te schuiven, en op een ander dan haar geliefde toestel de jacht op de Spelen in te zetten. Dat die zet een succes werd, is te danken aan een combinatie van haar ontegensprekelijke talent, haar doorzettingsvermogen, het plezier dat de Truiense ook na bijna 21 jaar gymnastiek nog in turnen vindt en het uitblijven van kwaaltjes. De keuze om na het vertrek van Marjorie Heuls en Yves Kieffer voortaan zelf haar koers te bepalen en eigenhandig een team samen te stellen, bleek de juiste.

De keuze om na het vertrek van Heuls en Kieffer voortaan zelf haar koers te bepalen, bleek de juiste

Haar entourage gaf haar rust en vertrouwen, wat leidde tot een gezonde geest in een gezond lichaam. Ook al wist Derwael dat het om een competitie in de competitie ging en veel concurrentes hun ticket al op zak hadden, alleen in haar stoutste dromen had ze er durven op te hopen dat ze na drie van de vier wereldbekermanches al van de kwalificatiedruk verlost zou zijn. Dat Parijs binnen is, stelt haar in staat om rustig naar de Spelen toe te werken.

Ruim vier maanden heeft ze nog om zich helemaal klaar te stomen. Daarbij komt het er nog altijd op aan om het evenwicht te vinden tussen voldoende trainen en preventief werken, zodat haar gehavende schouder niet te zwaar belast wordt. Gymnastiek blijft nu eenmaal een erg veeleisende sport. Twee weken geleden liet Derwael al uitschijnen dat ze op het EK begin mei een eerste keer wil uittesten hoe het gesteld is met haar oefening aan de brug. Die moet ze sowieso bijspijkeren, omdat het naar haar genoemde element, de Derwael-Fenton, een lagere startwaarde kreeg. Bovendien heeft de concurrentie niet stilgezeten.

Volgens hoofdcoach Ulla Koch (68), innig omhelsd door Derwael in Bakoe, is ook een olympische finale aan de balk geen utopie. Stressbestendigheid is er erg belangrijk, en laat net dat een grote troef van Derwael zijn. Ze is een kampioenschapsdier, die onder druk over stalen zenuwen beschikt en er altijd voluit voor gaat. Ongeacht welk toestel ze ook kiest, middelmatigheid is geen optie. Maar het is niet omdat je olympisch kampioene bent, dat je automatisch weer op het podium belandt.

Hoe dan ook is dit een opsteker voor haar én voor de Vlaamse Gymnastiekfederatie. Na het dramatische WK in Antwerpen is straks al minstens één Belgische turnster aan de Eiffeltoren present. Topsportmanager Ruben Neyens ziet erin de bevestiging dat de keuze voor Koch als interimcoach de goede was. Alleen loopt de samenwerking in oktober af en is het volgens Neyens uitgesloten dat die verlengd wordt. In die zin heeft hij het zichzelf moeilijk gemaakt, zeker nu Derwael van plan lijkt door te gaan tot L.A. 2028.

In ‘Spionkop’ blikt de redactie wekelijks terug op de sportweek.