Hoog spel op de poutrelle
De raderen van de media zijn, als ze eenmaal in beweging zijn gebracht, moeilijk weer tot stilstand te brengen. Zodra er ook maar één camera of journalist komt bij kijken, leiden kleine uitspraken of onschuldige confidenties bijna onvermijdelijk tot grote gevolgen. Nooit hadden Joe en Bobby, zoals ze elkaar inmiddels privé toespraken, kunnen bevroeden dat een gedachtewisseling over een tv-programma hen binnen de kortste keren tot zielsverwanten zou maken, hen tot het nieuwe Vlaamse powerkoppel zou bombarderen.
Nochtans hadden ze ieder afzonderlijk al genoeg ervaring met de media om beter te weten. VUB-professor Jonathan Holslag was al jaren een vaste waarde in programma’s als De afspraak als het erop aankwam te waarschuwen voor het Gele Gevaar: “Vertrouw geen enkele Chinees, zelfs al wil hij je alleen maar een loempia verkopen”, was onveranderd zijn devies. “En vergeet vooral niet eerst de spyware eruit te halen.”
Elitesoldaat Robert Vliegen anderzijds werkte zich pas recent op tot de BV-status dankzij zijn rol als Special Force Fly in Kamp Waes. Het was dat VRT1-spelprogramma (en hun gelijklopende kijk op de internationale politiek) dat hen – via een gemeenschappelijk vriend – bij elkaar bracht. Van het een kwam het ander: love was instant in the air, een aandoenlijke bromance was geboren.
Niet lang daarna hadden Joe en Bobby een uitgebreid gesprek met Het Laatste Nieuws, geïllustreerd met een foto die ook als poster in tienerkamers dienst kon doen. Op het militaire domein van Heverlee poseerden de nieuwe vrienden manhaftig voor een tank die daar wegens gebrek aan brandstof en munitie anders toch maar stond te roesten. Fly met een volle baard en in militair uniform, Holslag gladgeschoren en in maatpak, maar beiden met dezelfde strijdvaardige oogopslag die scheen te zeggen: “Poetin, hou ons tegen, of we houden ons in.”
Een week na afloop van Kamp Waes zitten de twee helden weer samen, dit keer in de blokhut van Fly bij de open haard, gezellig onder een fleeceje. Op ons verzoek onderbreken ze hun favo
“In een oorlog moet gij als Belgische soldaat al na twee uur met stenen beginnen gooien. En zelfs die stenen zult gij dan eerst uit China moeten importeren”
riete gezelschapsspelletje Exploding Kittens om nog eens terug te blikken op het programma. Dat gaat met gemengde gevoelens.
“Zou u overeind zijn gebleven bij de Special Forces, Jonathan?”, vragen we.
”Zeg maar professor”, antwoordt Holslag. “Met wat voorbereiding zou mij dat inderdaad goed zijn afgegaan. Ik ben reservist in het Belgisch leger, vergeet dat niet.”
“Akkoord, Bobby?”
‘”Gij zegt Fly tegen mij”, gebiedt de drilinstructeur. “Karakter en discipline, daar komt het op aan. Waaraan het Tom Waes helaas ontbreekt.”
“Nee?!”, kunnen wij slechts ontzet uitbrengen.
“Die slappeling! Tv-presentator of niet, gij staat daar niet als een juffertje met overslaande stem en traantjes in uw ogen, alleen omdat enkele softies van kandidaten na een paar dagen zonder slaap al dénken dat ze een beetje moe zijn.”
De strijdbroeders zijn het volkomen met elkaar eens: De jeugd van vandaag leert geen eelt meer op de vuisten te kweken. Fly weet waarom: “Dat rookt, dat drinkt en vreet en hangt dan het slachtoffer uit. Kinderen die niet kunnen stilzitten krijgen het label ADHD én medicatie. Terwijl elke dag een wandeling maken al veel zou oplossen. Maar ik weet wat gij nu denkt!”
“Wat denken wij dan?”
“Gij denkt dat de fysieke proeven in Kamp Waes te hard, te zwaar, onmenselijk zijn. Ik zeg u: een mens is gemáákt om veertig kilometer per dag te stappen. En dan nóg eens twintig kilometer, of gij daar nu goesting in hebt of niet.” “Zo niet?”
“Milling. Dan klop ik drie minuten lang op uw bakkes in de boksring. Kijk, als wij de kandidaten mismeesteren, dan is dat a) omdat wij daar een deksels genoegen in scheppen, en b) om hallucinaties op te wekken. Hoe goed getraind ook, op een bepaald moment gaat uw geest u parten spelen. Wij noemen dat ‘het moment waarop uw grootmoeder in lingerie in de bossen voorbijloopt’.”
Is Fly de man van de praktijk, Holslag die van de geopolitieke analyse. Hij vindt het een goede zaak dat Europa stilaan in oorlogmodus komt, ondanks de “politieke luiheid” van onze “roekeloze overheid”, die blijft geloven dat de Russen, de Chinezen én Trump nog de kwaadste niet zijn.
“Onze leiders zijn watjes”, mompelt Fly. “Sukkels. Oud-generaal Marc Thys legde de vinger op de wonde. In een oorlog moet gij als Belgische soldaat al na twee uur met stenen beginnen gooien. En zelfs die stenen zult gij dan eerst uit China moeten importeren.”
Holslag kijkt grimmig. “De regering en de bevolking snappen de urgentie niet. Als ze dat wel deden, dan draaide onze oorlogsindustrie nu al op volle toeren, dan leerde Fly ons elke dag in Het journaal basistechnieken: deuren opblazen, waterboarden, gijzelaars bevrijden uit de handen van de Rimskygroep!”
“Nieuwslezers zouden niet langer achterover leunen, maar op een poutrelle staan. En gij zoudt elke dag op tv van leer trekken tegen de luiheid in onze samenleving, nietwaar G.I. Joe?’
“Mag ik dan mijn uniform van reservist aantrekken, Rambobby?”
“Gij moogt dat!”
Parbleu, nu zien wij opeens ook onze grootmoeder in lingerie in de bossen lopen.
Jo Van Damme is tekstschrijver en werpt elke week een satirische blik op de actualiteit.