“Kunst opent mijn ogen”
Voor Frederic De Meyer helpt kunst hem anders te kijken naar het leven. Wat is het favoriete kunstwerk uit zijn verzameling?
Kunstliefhebbers kennen Frederic De Meyer (54) als de drijvende kracht achter The Art Couch, de in 2017 opgerichte online community voor al wie geïnteresseerd is in actuele Belgische kunst. Frederic runt de website, geeft ongeveer vier keer per jaar een magazine uit en sinds vorig jaar ook een jaarboek. En dat combineert hij met een fulltime job als leraar – daarvoor was hij actief in de bedrijfswereld. In de fraaie seventies woning van De Meyer hangen tientallen – voornamelijk kleine – schetsen en schilderijen. “Veel van die werken zijn herinneringen aan kunstenaars met wie ik gesproken heb. Dat doe ik het allerliefst: op atelierbezoek gaan. Voor ik met The Art Couch begon, zou ik kunstenaars nooit hebben durven aanspreken. Het platform geeft me, cru gezegd, een alibi om door te dringen in ateliers.” “De beste gesprekken met kunstenaars hebben me telkens de ogen geopend voor andere facetten van het leven. Kunst haalt me uit mijn vaste paradigma’s. Vandaar dat die aandenkens zo belangrijk zijn.” De duurste aankoop vinden we in de hal: een schilderij van Frank Kenis, het enige werk waar het koppel meer dan 6.000 euro voor neertelde. “Ik had het één keer gezien en ben teruggegaan met mijn vrouw, die ook meteen zei: ‘Kopen.’ Ik zou nooit een werk aanschaffen zonder dat mijn vrouw haar instemming geeft.” Maar de koopdrang onder controle houden, het blijft moeilijk. “Ik ben redelijk impulsief, zoals veel verzamelaars. Als een werk me boeit en ik voel dat het me zal blijven boeien, moét ik het hebben. Mocht ons budget het toelaten, dan zou ik veel meer kopen. Iets verkopen doe ik nooit.”
Mededogen
Welk werk uit zijn collectie heeft voor Frederic de grootste waarde? Hij kiest een schilderij dat op een ereplaats hangt aan de eettafel: Rachel Baes, Le mariage secret. “Kijk, in deze periode schreef ze haar familienaam met een kleine “b”. Dat was haar manier om afstand te nemen van haar vader, Emile Baes, ook een schilder trouwens, met wie ze een conflictueuze relatie had. Je ziet haar werk af en toe nog opduiken op veilingen, een aantal collectioneurs zijn echt dol op haar. In het werk van Baes is er altijd mededogen voor het lelijke in de mens. Ze doet me ook een beetje denken aan Sofie Muller en aan Ulrike Bolenz.” Waarom dit werk? “Het is het eerste dat ik ooit gekocht heb, en het heeft ondertussen een dozijn verhuizen overleefd. Ik voel een fascinatie voor haar werk. Baes had een boeiend leven en ze kijkt op een interessante manier naar zichzelf. Ze maakt eigenlijk bijna altijd zelfportretten. Maar zoals in de meeste surrealistische werken kan je er heel veel verschillende interpretaties in lezen.” Wat is het werk waard? “Ik heb er dertig jaar geleden hoogstens 20.000 frank voor betaald op een openbare veiling en ik vermoed dat het nog altijd even veel waard is. Al komt haar werk tegenwoordig meer bovendrijven. De interesse groeit.”