Vloedgolf aan lng stevent op Europa af

Lng, aardgas dat vloeibaar is gemaakt door het sterk af te koelen, speelde een sleutelrol in de Europese energiebevoorrading bij het begin van de Oekraïne-oorlog, toen de bevoorrading uit Rusland via pijpleidingen grotendeels wegviel. De Europese Unie is vandaag de grootste invoerder van lng, met 134 miljard kubieke meter import in 2023. 37 procent van de Europese gasvraag werd vorig jaar ingevuld door lng, twee jaar eerder was dat nog niet eens een vijfde.

De massale aanvoer van het vloeibare gas hielp de energiecrisis te bezweren, samen met de milde winters en energiebesparing. En het maakte de lng-producenten rijk. Europa importeert zijn lng vooral uit de Verenigde Staten

(46 procent) en Qatar (12,1 procent). Maar ook Rusland staat nog altijd in voor 11,7 procent, waarmee het bijvoorbeeld nog voor Algerije ( 9,5 procent) komt.

Volgens recente studies van Acer, de Europese organisatie van netbeheerders, en het IEEFA, een Amerikaanse denktank rond energie, is dat maar een tijdelijke situatie. Volgens hen zal de lng-invoer in Europa dit jaar of volgend jaar een piek bereiken en daarna snel dalen, vooral als gevolg van de ambitieuze Europese plannen om zijn CO2-uitstoot terug te dringen. Tegen 2030 zou de Europese gasvraag met 11 procent moeten dalen.

Rusland staat nog altijd in voor 11,7 procent van het volume lng dat Europa importeert

Tegelijk komt er een vloedgolf aan nieuwe lng-capaciteit op ons af. Tegen 2028 zou er wereldwijd 40 procent aan capaciteit bijkomen, waar vooral de VS en Qatar voor tekenen. En ook Europa bouwt extra installaties om het lng opnieuw in aardgas om te zetten.

Het resultaat laat zich raden. We stevenen af op een groot overaanbod op de markt. Europa zal waarschijnlijk contracten voor een groter volume aan lng-import hebben afgesloten dan het nodig heeft. Het kan het teveel aan aangekocht lng wel weer verkopen op de markt.

Lng-producenten zullen moeten mikken op nieuwe markten, vooral dan opkomende economieën in Azië, om hun gas kwijt te geraken. Het is maar de vraag of die landen erin slagen om de nodige infrastructuur tijdig klaar te krijgen, waarschuwt het IEEFA.

Veel hangt af van in hoeverre Europa erin slaagt om zijn gasvraag terug te dringen. Sinds 2021 is de Europese vraag al met 20 procent verminderd, onder meer door de crisis in de industrie, de groei van hernieuwbare energie en de milde winters. Dat maakte ook dat de prijzen onder controle bleven.

Maar dat blijft een onzekere situatie. Bovendien gaan de voorspellingen waarop de onderzoekers zich baseren, uit van het REPowerEU-plan van de Europese Unie. Dat is bijzonder ambitieus. Het zou tegen 2027 bijvoorbeeld moeten leiden tot 60 miljard kubieke meter minder lng-import.

Of dat haalbaar blijkt, is zeer de vraag. Volgens het REPowerEU-plan zou er tegen 2030 ook 20 miljoen ton waterstof beschikbaar moeten zijn. De waterstofsector zelf zegt nu al dat dit totaal onhaalbaar is. En er zou 510 gigawatt aan windenergie bij moeten komen. Om ook die doelstelling te halen, is er een stevige inhaalbeweging nodig.

In ‘De grote markt’ duikt de economieredactie dagelijks in een opmerkelijke beweging in de economische wereld.