Vuelta Femenina is eindelijk volwassen, maar monsterklim ontbreekt nog
In enkele jaren tijd is de Vuelta voor vrouwen uitgegroeid van een eendagswedstrijd tot rittenkoers van acht etappes, evenveel als de Giro en de Tour. Kunnen de drie grote rondes bij de vrouwen nog verder ontwikkelen?
De Vuelta is dit seizoen de eerste van de drie grote rondes bij de vrouwen, in juli volgt de Giro Donne in Italië, in augustus is er de Tour de France Femmes. Wat begon als een eendagskoers in Madrid, is in een aantal jaar tijd uitgegroeid tot een serieuze rittenkoers. Met de toevoeging van een achtste etappe – in 2023 waren het er zeven – zijn dit jaar de drie grote rondes voor het eerst van gelijke omvang.
Annemiek van Vleuten, winnaar van de laatste drie edities in Spanje, vindt acht etappes een mooie lengte voor een grote ronde. Ze heeft de Vuelta zien uitgroeien van een driedaagse ronde naar de eerste ‘volwassen’ editie vorig jaar. “Ik had toen echt het idee dat ik in een World Tour-etappekoers was. Daarvoor was de Vuelta slechter georganiseerd dan de gemiddelde etappekoers die we rijden.”
Op sportief vlak is het vrouwenwielrennen nog niet toe aan een verdere uitbreiding van de grote rondes, vindt de inmiddels gestopte Van Vleuten. “Het is spannend genoeg met acht etappes. En ook zwaar genoeg, weet ik uit ervaring.”
Etappekoersen van acht dagen of langer zijn niet nieuw in het vrouwenwielrennen. De Giro, dit jaar toe aan de 35ste editie, telde rond de eeuwwisseling dertien etappes. In diezelfde tijd ging de Tour voor vrouwen over veertien ritten. Renster Riejanne Markus vindt dat de grote rondes terug moeten naar lengtes van twee weken. “We spreken toch over de drie ‘ grote rondes’? Nu is het verschil niet heel groot met andere etappekoersen die soms vijf of zes dagen duren.”
Ook Jip van den Bos, wielercommentator bij Eurosport, ziet de drie rondes doorgroeien naar koersen van twee weken. “Maar het is logisch dat het stap voor stap gaat. Het vrouwenwielrennen heeft met ‘groeipijnen’ te maken”, zegt Van den Bos. Ze doelt onder meer op de kleine omvang van de ploegen en de beperkte financiële middelen.
Buiten categorie
Kenmerkend voor grote wielerrondes zijn etappes in het hooggebergte, met bekende beklimmingen buiten categorie. Maar voor deze Vuelta zag de organisatie af van de Angliru, een van de zwaarste klimmen in het profwielrennen. “Waarom zouden vrouwen de Angliru niet op kunnen rijden?”, zegt Van Vleuten. Ze vindt het belangrijk dat er in de grote rondes vaker bekende beklimmingen worden opgenomen, want die spreken het publiek aan.
Zo vormde de Col du Tourmalet vorig jaar het decor voor de beslissing van de Tour. Demi Vollering kwam in de mist solo over de streep en nam de gele trui over van Van Vleuten. “Het is voor de rensters heel bijzonder om op zo’n dag te kunnen winnen. Het zorgt voor wielergeschiedenis in het vrouwenpeloton”, zegt Van den Bos. Ook voor Markus hebben bekende beklimmingen een grote meerwaarde. “Toen ik jong was, zag ik dat alleen gebeuren bij de mannen.”