Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Nostalgie op het podium
Waar of niet waar? Jacques Vermeire, Gerty Christoffels, Walter Grootaers en Kurt Van Eeghem spelen weer De Drie Wijzen. Niet op televisie deze keer, maar tijdens een theatertournee. Zaal Elckerlyc in Antwerpen kreeg gisteren de première van de reünie.
“De Muur moest nog vallen en VTM bestond nog niet”, introduceert Kurt Van Eeghem. De presentator neemt het publiek mee naar het prille begin van De Drie
Wijzen in 1989. Enkele maanden later was de commerciële omroep er wel, maar het legendarische spelprogramma hield stand. “In die tijd stonden slechts twee programma’s van de openbare omroep in de kijkcijfertop. FC De
Kampioenen en De Drie Wijzen. Niet toevallig twee formats waarin ik meespeel”, grapt Jacques Vermeire.
De toon voor een avondje nostal- gie is gezet. In het deel voor de pauze diepen de drie vaste panelleden samen met Van Eeghem anekdotes op over de legendarische quiz. Naast Vermeire schuiven Gerty Christoffels en Walter Grootaers aan. We leren hoe het trio na de opnames tot in het holst van de nacht bleef napraten. En dat ze dan kaart speelden. “Toen nog met franken, op den duur zelfs stukken van vijf frank. Walter heeft daar zijn huis mee gezet”, weet Jacques. “Of hoe we grill gingen eten in ’t Hoeveke in Lier. Jacques vrijde toen met ene Eva. U kent haar wel, dames en heren, van in de boekjes”, countert Walter.
Gezellig bijpraten
Zo gaat het verbale pingpongspel door, afgewisseld met fragmenten. Het heeft iets van jongens – en Gerty – onder elkaar. Maar het werkt. Alsof we even gezellig bijpraten met een stukje televisiegeschiedenis. Het eerste deel vliegt even vlug voorbij als destijds een aflevering. Weetje: er werd amper geknipt in de quiz. Presentator Kurt keek recht op een grote staande klok die aftelde vanaf veertig minuten. Als de tijd erop zat, moest de aflevering zijn ingeblikt.
Na de pauze is het speeltijd. Ver- meire kiest lukraak twee deelnemers. Ene Tineke en ene Wim spelen niet voor honderdduizenden franken, maar voor krasbiljetten. Aan het spel is niets veranderd. Zelfs niet vestimentair, want de outfits van destijds zijn teruggevonden in het kledingmagazijn. Van Eeghem werpt het panel een woord toe en de wijzen dissen drie verklaringen op. We leren wat een zakspanner en een brompony zijn. Bespaar u de moeite om het op te zoeken, mocht u nog gaan kijken. “We werken in deze theaterreeks met verschillende vragen. De verhalen die we in de finale vertellen zijn telkens anders. Enkel Kurt weet wat waar is en wat niet, net zoals toen”, verklapt Grootaers achteraf. Dus we mogen gerust verraden dat Vermeire ooit president Nixon escorteerde en Christoffels een date had met Bill Gates.
Qua pretentieloos amusement doorstaat De Drie Wijzen beslist de tand des tijds. Al valt het moeilijk op te boksen tegen Vermeire. Hij ontpopte zich tussen toen en nu tot een raskomiek die moeiteloos een zaal plat speelt. Zeker wanneer hij enkele Zuid-Afrikaanse choreografieën demonstreert. Dus geeft Grootaers een voorzet, laat Christoffels passeren en scoort Vermeire. Allicht was dat dertig jaar geleden ook al zo. Het publiek heeft zich alleszins kostelijk geamuseerd. En dit verhaal is waar.